บทที่ 812

เมื่อเอสันได้ยินที่ฉันพูด เขาก็แซวแซคคารี่ “ชีวิตพี่รองได้เปลี่ยนไปแล้ว พี่มีครอบครัวทื่คอยคิดถึงพี่ เพียงแค่พี่ออกมาแป๊บเดียว เธอก็ออกมาตามหาพี่แล้ว” แซคคารี่เหล่ตามองเขา “มีอะไรอีกไหม?” เอสันรีบโบกมือ “ไม่มีแล้วครับ! ถึงอย่างนั้น ผมก็อยากพูดคุยกับน้องรองเป็นการส่วนตัว ได้ไหมครับพี่รอง?” แซคคารี่พยักหน้าให้ฉันเมื่อเขาได้ยินเช่นนั้น ก่อนเขาจะกลับเข้าคฤหาสน์ไป สายลมยามค่ำคืนที่เหน็บหนาว ฉันกระชับเสื้อแน่นขึ้น และถาม “มีอะไรเหรอคะ?” “แอนนีโมนียังอยู่ที่ร้านน้ำชาอยู่เลย” นี่เป็นครั้งแรกที่เอสันพูดถึงเอฟวาเนสกับฉัน เอสันหยิบบุหรี่ออกมาจุด “ในตอนนี้หล่อนไม่ค่อยคุยกับฉันแล้ว ก็จริงที่หล่อนมีเหตุผลที่จะเมินใส่ฉัน ฉันเข้าใจ ถึงอย่างนั้น หล่อนก็ไม่ควรไปเกาะติดมาร์ตี้แบบนั้น ฉันหวังว่าเธอจะช่วยฉันชักจูงและแนะนำหล่อนได้! ท้ายที่สุดแล้ว พวกเธอก็เป็นผู้หญิง และอยู่ในร้านน้ำชาเหมือนกัน หล่อนฟังเธอมากกว่าฉัน” ฉันถามอย่างสิ้นหวัง “ฉันจะแนะนำเธออย่างไรดี?” ฉันไม่แม้กระทั่งจะสนิทกับเอฟวาเนสตั้งแต่แรก เธอเป็นพนักงานที่ทำงานให้กับฉันและซัมเมอร์ “ถ้ามีโอกาส ช่วยฉันพูดกับเธอด้วยนะ พูดเรื่องดี ๆ ขอ