บทที่ 797

ในข้อความที่ฉันส่งไปให้แอนดรู เนื้อหาของมันเป็นความจริงทั้งหมด แอนดรูไม่ได้ตอบข้อความของฉันกลับมาทันที แต่เขาโทรมาในภายหลังตอนที่ฉันกำลังมุ่งหน้าไปที่บ้านพักริมทะเล “เธออยู่ที่ไหน?” แอนดรูถาม ฉันยืนท่ามกลายสายลมยามค่ำคืนแล้วถามเขา “มีอะไรเหรอ?” ฉันรู้ว่าเขาโทรมาหาฉันเรื่องเอเลน เพราะว่าในข้อความที่ฉันส่งให้เขา ฉันเขียนทุกอย่างได้ชัดเจน ‘เอเลนมีเวลาเหลือไม่มากแล้วนะ’ “ฉันเพิ่งมาถึงเมืองอู๋” แอนดรูชะงักแล้วถามอย่างหมดหนทาง “แคโร ฉันควรทำอย่างไรดี?” ถึงแม้เขาไม่ได้ถามคำถามนั้นกับฉัน ฉันก็ช่วยเขาไม่ได้เหมือนกัน! “แอนดรู นายควรจะอยู่กับเธอ และทำเป็นไม่รู้เรื่องสุขภาพของเธอนะ ไม่อย่างนั้น ฉันว่าเธอน่าจะหลบหน้านายแน่” ฉันแนะนำเขา ‘แคโรไลน์ ฉันกำลังจะตาย’ ฉันขับรถไปถึงบ้านพักริมทะเล แล้วรอแอนดรูวางสายก่อนจะเดินลงจากรถ ตอนที่ฉันก้าวขาออกจากรถ ฉันก็เห็นคฤหาสน์หรูตั้งอยู่บนหน้าผาจากไกล ๆ แซคคารี่พูดถึงบ้านพักริมทะเลเมื่อเช้านี้ และสถานที่แรกที่ฉันนึกถึงคือคฤหาสน์ของเขาที่ทะเลในเมืองอู๋ ฉันมาที่นี่คนเดียว และมีสายลมที่พัดมาจากทะเลคอยเป็นเพื่อนฉันในขณะที่เดินไปที่คฤหาสน์ ตอ