บทที่ 753

เขาเอื้อมมือมาหาฉัน ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วยื่นมือไป เขาคว้ามันไว้แน่นแล้วยิ้ม “แคโร นี่มันนานมากเลย ผมขอโทษที่ทำให้คุณต้องเสียใจอีกครั้ง!” ฉันเช็ดน้ำตา “ไม่เป็นไรค่ะ ตราบใดที่คุณยังสบายดี!” ดิกสันถูกพาไปที่ห้องพัก ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ ในขณะที่ความกลัวยังคงหลงเหลืออยู่ คุณแม่เดินมานั่งลงข้าง ๆ และพูดขึ้น “เบลล่าเกือบเข้าไปอยู่ท่ามกลางการต่อสู้ ถ้าไม่ใช่เพราะเขา... เด็กน้อยอย่างเธอคงไม่มีชีวิตรอด! แคโร เขาทำดีที่สุดแล้วจริง ๆ น่าเสียดายที่ครอบครัวเรามีแคโรเพียงแค่คนเดียว! แม่เข้าใจดีว่ามันยากสำหรับลูก พวกเรานั้นซาบซึ้งใจ แต่ลูกจะต้องขีดเส้นให้มันชัดเจนกับเขา แม่ทำแบบนี้ก็เพื่อลูกกับแซคคารี่ สุดท้ายแล้วยังไงแซคคารี่ก็เป็นชายคนหนึ่ง ไม่ว่าเขาจะปฏิบัติต่อลูกดีแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถอดทนกับเรื่องนี้ได้!” คุณแม่ฉันหมายถึงดิกสัน! ฉันตอบ “หนูเข้าใจดีค่ะ” ฉันคอยระวังแง่มุมนี้อยู่เสมอ! ฉันกระพริบตา และถาม “เด็ก ๆ อยู่ไหนเหรอคะ?” “อยู่ที่คฤหาสน์ชอว์ พ่อของลูกกำลังดูแลพวกเขาอยู่” “คุณแม่ หนูจะตามพวกเขาไปฟินแลนด์ในวันพรุ่งนี้” ฟินแลนด์นั้นเป็นอาณาเขตของแซคคารี่ มันคงปลอดภัยกว่าหากพาเด็ก ๆ ไป