บทที่ 75

“โอเค งั้นคุณพักเถอะ เดี๋ยวผมทำอะไรให้กิน” เสียงเข้มบอกก่อนเอ่ยถาม “แล้วคุณอยากกินอะไร?” “คุณทำอาหารเป็นเหรอ?” ฉันถามกลับ ก่อนจะนึกได้ว่าเป็นคำถามที่ไม่ควรถามเสียจริง เพราะเมื่อก่อนเขาก็เคยทำอาหารให้ฉันกิน ดิกสันทำเมนูปูที่เกวนชอบให้ฉัน ร่างสูงขมวดคิ้วถาม “คุณไม่เคยกินอาหารที่ผมทำเหรอ?” “ฉันเคย แค่ถามไปงั้น ๆ แหละ” “แล้วคุณชอบอะไร? ปูเหรอ?” ดิกสันถามเองตอบเอง มือหนาขยี้ผมฉันพลางเอ่ยออกมาด้วยความมั่นใจ “ผมจำได้ว่าคุณเคยทำเมนูปู มันเป็นเมนูโปรดของคุณใช่ไหม? งั้นผมจะทำให้กินเอง” “คุณจะไปหาปูมาจากไหนในเวลาแบบนี้?” ฉันถามออกไปอย่างงุนงง “ผมหาได้น่า เลขาของผมเตรียมไว้ให้แล้ว” หญิงสาวได้แต่ตอบไป “อ๋อ” ทว่าไม่ได้บอกชายหนุ่มว่าไม่ชอบปู ก่อนหน้านั้นเธอแค่เล่นไปตามน้ำ มันไม่จำเป็นที่จะต้องอธิบายให้ดิกสันเข้าใจ แทบจะเรียกว่าเป็นปฏิหาริย์เลยที่เราเข้ากับได้ นั่งคุยกันแบบไม่ปากเสียงแบบนี้ พลันโทรศัพท์ก็ดังขึ้น ฉันรับโทรศัพท์ต่อหน้าดิกสัน ชัคเป็นคนโทรมา “ประธานชอว์ คนที่จัดการเรื่องข่าวโคมลอยนั้นคือประธานเกร็กครับ วิดีโอก็โดนสั่งลบด้วย มีข่าวว่าประธานใช้เงินจำนวนมากในการจัดการเรื่องนี