บทที่ 737

โจชัวร์กำลังสนุกกับเกมส์ แล้วคำท้าของเขาก็มากเกินไป ยิ่งในตอนที่เรากำลังเล่นเกมส์นี้แล้วด้วย และฉันก็ไม่เห็นด้วยกับคำท้านี้เล็กน้อย เพราะสุดท้ายแล้ว ชายหนุ่มที่ยืนอยู่ข้างฉันตอนนี้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นแซคคารี่ เราทำมันได้ในพื้นที่ส่วนตัว แต่การจูบกันต่อหน้าผู้คนมันดู…. สายตาห้าคู่จับจ้องมาที่พวกเราอย่างจริงจัง โจชัวร์พูดขึ้น “พี่รองห้ามปฏิเสธนะ!” แซคคารี่เงียบอยู่สักพักก่อนที่เขาจะถามโจชัวร์ “การลงโทษของคำท้านี้คุ้มไหม?” โจชัวร์ครุ่นคิดก่อนแล้วนึกได้ว่าเขาไม่ควรจะเล่นเยอะเกินไป เขาเลยอธิบาย “สองอย่าง สำหรับพี่กับเบล! โถ่ พวกคุณสองคนอยากจูบกันจะตาย แต่แค่แกล้งทำเป็นเหมือนว่าโดนบังคับแค่นั้นแหละ!” โจชัวร์กล้าพูดแบบนี้กับเราอย่างไม่เกรงกลัว! มันโอเคถ้าเกิดเขาจะตะโกนใส่ฉัน แต่เขากล้ามากที่ตะโกนใส่แซคคารี่ด้วย ฉันเป็นห่วงโจชัวร์ แต่ว่าฉันก็รู้สึกเป็นห่วงตัวเองมากกว่า ฉันรู้ว่าถ้าเราปฏิเสธที่จะจูบกัน โจชัวร์จะไม่ปล่อยเราไปง่าย ๆ แน่นอน! ฉันพยายามที่จะหาข้ออ้างเพื่อปฏิเสธการลงโทษนี้ ฉันเลยหยิบแอปเปิ้ลขึ้นมากัด ตอนที่ฉันทำแบบนั้น จู่ ๆ แซคคารี่ก็โน้มเข้ามากัดแอปเปิ้ลซีกตรงข้ามของฉ