บทที่ 705

ฉันไม่แน่ใจเรื่องแลนซ์ แต่ฉันคิดว่านั่นคงเป็นเรื่องที่ถูกต้องตราบใดที่ฉันยังคงเชื่อฟังแซคคารี่! ฉันติดต่อหาแลนซ์และบอกเขาเรื่องสถานการณ์ของยาราผ่านทางการส่งข้อความ ไม่ถึงหนึ่งนาที เขาก็รีบตอบข้อความฉันกลับ [แลนซ์: โอเค ขอบใจนะสาวน้อย] ยาราเป็นภรรยาของเขา ดังนั้นเขาจึงเป็นคนที่เหมาะสมที่จะช่วยเหลือเธอ ฉันเลิกเป็นกังวลเรื่องเธอ แต่ก็ยังส่งข้อความหาวอลเลซอีกครั้ง [แคโรไลน์: อย่าทำร้ายยารานะ เธอเป็นเพื่อนที่ดีของฉัน] [วอลเลซ: ยัยนั่นพูดจาร้ายกาจมาก เธอจงใจพูดสิ่งน่ารังเกียจออกมา และถากถางฉัน ถึงแม้ฉันจะเป็นคนสติไม่ดี แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเธอด้วย?] วอลเลซอารมณ์ร้อนเหมือนเช่นทุกครั้ง [แคโรไลน์: ได้โปรด อย่าทำร้ายเธอเลย] [วอลเลซ: ก็ได้ ฉันจะแค่สอนบทเรียนเล็ก ๆ น้อย ๆ ให้เธอ] เมื่อเห็นเขาตอบเช่นนั้น ฉันก็โล่งใจขึ้นมาอีกนิด ทันใดนั้นแซคคารี่ก็หยุดเดิน และมองมาที่ฉันที่ยังคงยืนอยู่หน้าเครื่องบินเจ็ต “เบล มันจะสายเอานะถ้าเราไม่รีบไปตอนนี้” ฉันเก็บโทรศัพท์ลง และเดินตามหลังเขาไป ฉันถาม “สายเรื่องอะไรคะ?” แซคคารี่เพียงแค่จับมือฉันไว้แทนการตอบคำถาม จากนั้นเราก็ขึ้นรถไปด้วยกัน ในขณะที่อยู่