บทที่ 696

มันเป็นจดหมายสั้น ๆ ‘นี่เป็นปีที่สิบสองของการได้รักเธอ และปีที่สามที่ได้แต่งงานกับเธอ ฉันดีใจมากที่เธอกลายมาเป็นภรรยาของฉัน ฉันช่างโชคดีที่ได้กลายเป็นสามีของเธอ ถึงอย่างนั้นฉันก็รักเธอไม่ได้ไปตลอด!’ ‘โซอี้ ความทรงจำของฉันเริ่มแย่ลงแล้ว หมอบอกว่าในอีกไม่นานฉันจะลืมผู้คนรอบ ๆ ตัวฉันไป บางทีอาจเป็นคืนนี้ หรืออาจเป็นพรุ่งนี้ บางทีอาจเป็นหลังจากที่ฉันออกจากห้องลับนี้ไป’ ‘ฉันกลัวเหลือเกิน ฉันกลัวว่าจะต้องหลงลืมเธอไป’ ‘ฉันคิดว่าฉันจะสามารถหลีกเลี่ยงมันได้ แต่ช่างเคราะห์ร้าย...’ ‘ฉันไม่สามารถหลบหนีโชคชะตาไปได้’ ‘โซอี้ หลังจากที่ฉันหลงลืมเธอไป ฉันอาจจำเธอไม่ได้อีกแล้ว และอาจลืมทุกคนในครอบครัวไป ถึงอย่างนั้นฉันก็ไม่สามารถให้ใครรู้เรื่องนี้ได้ รวมถึงเธอด้วย! ท้ายที่สุดแล้ว ฉันก็คือหัวหน้าของตระกูลชิค ภารกิจและความรับผิดชอบของฉันไม่อนุญาตให้ฉันเป็นคนที่อ่อนแอ’ ‘ขอโทษนะโซอี้’ ‘ฉันจะไปพบเธอ และรู้จักเธออีกครั้ง’ ‘เชื่อใจฉันนะ ฉันจะไม่มีวันทำให้เธอผิดหวัง’ ฉันเปิดจดหมายฉบับอื่นที่อยู่ในซอง จดหมายทั้งหมดนั้นเกี่ยวกับสเตลล่า อย่างไรก็ตาม จดหมายฉบับแรกที่ฉันเปิดอ่านคือจดหมายฉบับสุดท้ายที่ท่านเ