บทที่ 687

ในตอนนั้นเอง ฉันกลับรู้สึกสูญเสียขึ้นมา! ฉันไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรดี! ฉันไม่รู้จะทำตัวอย่างไรต่อหน้าเขา! ฉันเม้มปากเเล้วตัดสินใจเงียบต่อไป แซคคารี่เดินผ่านฉันออกไปจากห้อง จู่ ๆ เขาก็ก้าวเข้ามาในห้องเเล้วอุ้มเเม่ของเขาออกไป เขาอุ้มร่างของสเตลล่าไปที่ลิฟต์ เเต่ฉันไม่ได้ตามเขาไป หลังจากนั้นไม่นาน โจชัวร์ก็เดินขึ้นบันไดมาเเล้วถามฉันด้วยความเเปลกใจ “เบล ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่นี่ล่ะ?” “พี่สาม” ฉันทักทายเขากลับไปทันที “พี่รองกลับไปที่คฤหาสน์ของตระกูลชิคเเล้ว ทำไมเธอถึงไม่ตามเขาไปด้วย?” โจชัวร์ถาม “ฉันไม่รู้จะเจอหน้าเขาอย่างไรดี” ฉันตอบ โจชัวร์ตะคอกใส่ฉัน “เธอไม่ใช่ฆาตกรนะ ยิ่งไปกว่านั้น ซัมเมอร์ทำลงไปได้ก็เพราะว่าพี่รองร่วมมือกับเธอ!” ฉันตกตะลึงกับคำตอบของเขา “อะไรนะ?” ฉันถามอย่างตะลึง “ถ้าไม่อย่างนั้น เธอคิดว่าซัมเมอร์จะฆ่าเเม่ของเเซคคารี่ด้วยตัวเธอเองง่าย ๆ เเบบนั้นเหรอ?” กลายเป็นว่าเเซคคารี่… เขายอมจัดการเเม่ของเขาเพื่อรับผิดชอบให้กับฉัน! จู่ ๆ ฉันก็เก็บความรู้สึกทั้งหมดไม่ได้อีกต่อไป ฉันรู้สึกเสียใจเเทนเเซคคารี่ ความรู้สึกของเขาที่มีต่อฉันนั้นทำให้ฉันตกใจจากก้นบึ้งของหัวใจ