บทที่ 68

แต่ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ๆ ฉันก็ไม่สามารถเข้าใจคำว่ารักได้ แคโรไม่ได้ตอบกลับข้อความของลอเรน หญิงสาวนอนไม่หลับแม้ว่าจะเที่ยงคืนกว่าแล้ว ทว่าไม่นานนักฝนก็ตกลงมา เมืองอู๋เป็นเมืองที่มีฝนตกอยู่เสมอ และแทบจะไม่พบเจออากาศร้อนเลย ทำให้บรรยากาศในเมืองดูน่าหดหู่มากกว่าแจ่มใส แต่ฉันชอบที่มันเป็นแบบนี้ ที่นี่คือเมืองที่มีพ่อกับแม่ของฉัน ต้นกำเนิดของตระกูลชอว์ เวลาล่วงเลยไปเกือบตีสี่ ฉันถึงเคลิ้มหลับไป และรู้สึกเวียนหัวอย่างมากเมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาในช่วงสาย บางครั้งฉันคิดว่าการตื่นขึ้นมากินยานั้นเป็นอะไรที่ยากเย็นเหลือเกิน รวมทั้งการใส่ชุดเดรสสีทองตัวจิ๋วนี่อีก ซัมเมอร์เคยพูดกับฉันว่า ฉันใช้ชีวิตหรูหราอย่างกับเดินอยู่บนพรมแดงตลอดเวลา พร้อมทั้งเคยถามอีกว่า “แคโร ใช้ชีวิตแบบนี้ไม่เหนื่อยบ้างหรือไง?” ฉันเหนื่อย แต่ฉันชินกับการใช้ชีวิตแบบวิลิศมาหราไปแล้ว เธอใช้ชีวิตอย่างหรูหรามากขึ้นในตลอดสามปีที่ผ่านมาก็เพื่อที่จะได้ยืนเคียงข้างดิกสัน แต่เมื่อลบเครื่องสำอางออก ก็ทำให้เห็นความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถย้อนกลับไปในช่วงเวลาเหล่านั้นได้อีกแล้ว มือเรียวคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นมา พลันกดส่งข้อความหาเลข