บทที่ 654

แซคคารี่เป็นคนที่เเทบจะไม่แสดงความรู้สึกของเขาเลย ยิ่งตอนที่เขาต้องยอมลดตัวเองลงเเบบนั้นด้วยเเล้ว ฉันรู้สึกแย่เเทนเขาเล็กน้อย เเต่ฉันก็ยังคงไม่สามารถยอมรับมันได้ ฉันอยากให้ให้คำตอบที่ชัดเจนกับฉัน สิ่งที่ฉันต้องการคือ การยอมรับที่ได้ยืนเคียงข้างเขา! ถึงอย่างนั้น มันดูเหมือนว่าฉันจะขอมากเกินไป นั่นเป็นเพราะว่าเเม่เเท้ ๆ ของเขา ขู่เขาด้วยชีวิตของเธอ! จู่ ๆ ฉันก็รู้สึกว่าตัวเองกำลังตกลงในสถานการ์ณที่สิ้นหวัง! ฉันรีบผละออกมาจากอ้อมกอดของเเซคคารี่! เขารู้ว่าฉันยังคงดื้อรั้นอยู่เเต่ก็ไม่ได้พยายามจะรั้งฉันไว้ ฉันคลายตัวเองออกจากเเขนของเขาเเล้วเดินกลับไปที่เตียง ชุดนอนที่ฉันใส่นั้นบางเเละสั้น การนั่งบนเตียงด้วยท่าเเบบนั้น ทำให้ต้นขาเรียวของฉันเผยสู่สายตาของเเซคคารี่ บางทีเขาอาจจะถูกสะกดจิต เขาเดินเข้ามานั่งยอง ๆ ลงข้างฉัน ฉันเสื่อนสายตาลงมองที่แซคคารี่ ฝ่ามือของเขาวางลงบนเข่าของฉันอย่างบางเบา ในขณะที่เขากระซิบ “ที่รัก เธอยังโกรธฉันอยู่เหรอ?” เขาคิดว่าฉันจะยกโทษให้เขาเพียงเพราะว่าเขาอธิบายให้ฉันฟังงั้นเหรอ? เขาลดเสียงต่ำลงเเล้วพูดกลับมา “ที่รัก มันเป็นความผิดของฉันที่ไม่ยอมบอกว่ามัน