บทที่ 622

ฉันเดินเข้าไปในห้องฉุกเฉิน และเห็นมาร์ตี้ที่ถูกพันไปด้วยผ้าพันแผล ตอนที่ฉันก้าวเท้าเข้าไป เขายังคงส่งสายตาที่มีเสน่ห์ของเขามาให้ฉันเเล้วพูดแหย่ “เธอเป็นห่วงเขามากสุดขีดเลยใช่ไหมล่ะ?” แน่นอนสิ?! “บาดแผลของนายเป็นอย่างไรบ้าง?” ฉันถาม “ฉันไม่เป็นไร ทำไมเธอถึงไม่ถามถึงเเซคคารี่ล่ะ?” ฉันตอบกลับไปอย่างแผ่วเบา “ฉันถามนายก่อนเผื่อว่านายจะเกิดน้อยใจน่ะ” มาร์ตี้ไม่มีตัวตนอยู่ในตระกูลฮูล ในขณะที่เอ็มมี่ก็ไม่ได้มาโรงพยาบาลเพื่อดูอาการของเขา มาร์ตี้เป็นคนที่น่าสงสาร! เขายกยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “เธอรู้ว่าจะใส่ใจคนอื่นอย่างไรนะ” ฉันถามเขาอย่างกังวล “แซคคารี่อยู่ที่ไหนเหรอ?” “ตอนนี้ฉันก็ไม่เเน่ใจเหมือนกัน” เขาตอบกลับมา “นายหมายความว่าไง?” มาร์ตี้จ้องกลับมาที่ฉันสักพัก ฉันตื่นตระหนก “ฉันเป็นห่วงแซคคารี่ ถ้านายรู้อะไรก็บอกฉันมาเถอะ! ฉันจะส่งคนไปสืบเรื่องนี้!” มาร์ตี้ถอนหายใจและพูดออกมาสบาย ๆ “เราโดนจู่โจม เเล้วตอนที่เรากำลังจะถูกกับดับ จู่ ๆ ก็มีคนมาช่วยเราไว้” ฉันรีบถามต่อ “ใครล่ะ?” “นายท่านฮูล” มาร์ตี้เรียกปู่ของเขาด้วยคำว่านายท่านฮูล มันดูเหมือนว่ามาร์ตี้ไม่ได้มีความสัมพันธ์ที่ดี