บทที่ 615

“แซคคารี่ก็อยู่ที่ฟินแลนด์ ทำไมเธอไม่ตามฉันมาที่ฟินแลนด์ด้วยล่ะ?” ข้อเสนอของยารานั้นน่าสนใจ ทว่าราฟยังไม่กลับมาเลย ถึงอย่างนั้น ฉันก็ยังรับข้อเสนอของเธอ ฉันคิดถึงแซคคารี่ แม้เขาเพิ่งจะจากไปได้เพียงสองวัน ยารากับฉันไม่ได้พาคนไปด้วยมากนัก มาร์ตี้กับเอสันจะมารับพวกเราตอนที่ไปถึง ดังนั้นพวกเราจึงตัดสินใจบินไปกันแค่สองคน ฉันต้องบอกบอดี้การ์ดของฉันอยู่สักพักก่อนที่ในที่สุดพวกเขาก็ยอมปล่อยเราไป คิดซะว่านั่นเป็นวันหยุดสั้น ๆ ของพวกเขา! ยารากับฉันจองเที่ยวบินตอนเที่ยง ก่อนที่พวกเราจะขึ้นเครื่อง ยาราก็ส่งข้อความหาแลนซ์ [ยารา: ฉันต้องกลับไปสักพักนะคะ] ฉันเหล่มองโทรศัพท์ของเธอ ขณะที่เธอกำลังส่งข้อความและถามขึ้น “แค่นั้นเองเหรอ? ธรรมดาแบบนี้เลย?” เธอมองฉันด้วยสายตาว่างเปล่า “แล้วฉันควรพูดอะไรอีก?” ฉันหยิบโทรศัพท์มา และช่วยเธอเรียบเรียงข้อความ [ยารา: ฉันต้องกลับไปทำธุระเรื่องงาน ถ้าถึงแล้ว ฉันจะโทรหา ในตอนนั้นคุณคงจะตื่นพอดี ฝันดีค่ะแลนซ์ ไว้คุยกันพรุ่งนี้นะคะ] ทันทีที่ยาราเห็นข้อความนั่น เธอรีบเสริม “ฉันไม่เคยเรียกเขาว่าแลนซ์” ฉันคืนโทรศัพท์ให้ยารา ยาราคิดสักพักก่อนจะแก้แลนซ์เป็นลุงเกร็