บทที่ 605

พี่เลี้ยงยิ้ม “ช่วงหลังนี้ ตั้งแต่ที่นายน้อยไม่อยู่ คุณหนูก็เงียบมาก ๆ บางทีเธออาจจะคิดถึงนายน้อย!” ฉันหัวเราะ “ราฟจะกลับบ้านมาในอีกสองวัน!” ฉันเดินผ่านเธอขึ้นไปที่ชั้นบน คุณพ่อกำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโซฟา ฉันเดินเข้าไปหาและใช้แขนโอบรอบคอท่าน “คุณแม่ไปไหนคะ?” “แม่ของลูกกำลังพาเจดไปเดินเล่นที่สวน” “โอ้” ฉันตอบ และอยากจะไปที่สวนเช่นเดียวกัน แต่จู่ ๆ คุณพ่อก็ถามขึ้น “เมื่อไหร่ลูกจะแต่งงานกับแซคคารี่? ลูกสองคนมีลูกด้วยกันแล้วนะ” ฉันชะงักไป “พวกเราก็เพิ่งหมั้นกันไปไม่ใช่เหรอคะ?” ฉันถามกลับ คุณพ่อย้ำ “พ่อก็คงไม่รบเร้าหรอก หากลูกทั้งสองยังไม่มีเด็ก ๆ ทว่าตอนนี้ทั้งสองคนก็ได้กลายเป็นพ่อแม่ของเด็ก ๆ ทั้งสองแล้ว มันจะดีกว่าถ้าลูกรีบแต่งงาน หากลูกเป็นฝั่งเป็นฝา มันก็จะเป็นการดีต่อเด็ก ๆ! อีกอย่าง จำตอนที่แซคคารี่ทักทายพ่อเมื่อวันก่อนได้ไหม? เขาเรียกพ่อว่า ‘คุณลุง’! เขาเรียกคุณตาของเหล่าเด็ก ๆ ว่า ‘คุณลุง’! นั่นมันเรื่องไร้สาระอะไรกัน?!” กลายเป็นว่าคุณพ่อรอพูดกับฉันเรื่องนี้อยู่! ฉันยิ้มและอธิบาย “เขาก็อยากเรียกคุณพ่อว่าพ่อแหละค่ะ แต่เขาให้เกียรติคุณพ่อ และคิดว่ามันเป็นเรื่องที่อาจไม่