บทที่ 588

เมื่อฉันตื่นขึ้นมาในตอนเช้า แซคคารี่ก็ไม่ได้อยู่ข้าง ๆ ฉันอีกแล้ว ฉันรีบลุกขึ้น และตามหาเขา ราวกับฉันกลัวว่าเขาจะจากไปโดยไม่ร่ำลาเหมือนเมื่อก่อนอีกครั้ง ทันทีที่ฉันได้ยินเสียงที่ดังมาจากห้องหนังสือ ฉันก็ถอนใจออกมาด้วยความโล่งอก ฉันตำหนิตัวเองที่คิดมากเกินไป ฉันลืมไปว่าชายคนนั้นรักษาสัญญาอยู่เสมอ! ฉันได้ยินเสียงทุ้มของแซคคารี่ดังมาจากข้างในห้อง “มาร์ตี้กับเอสันทั้งคู่อยู่ที่ฟินแลนด์ ครั้งนี้นายไม่จำเป็นต้องตามฉันมา อยู่ที่เมืองอู๋และคอยดูแลเบล” เขาสั่ง “ได้ครับ ผมก็ไม่อยากไปต่างประเทศเหมือนกัน” เสียงนั่นตอบกลับ มันเป็นเสียงของโจชัวร์ หลังจากที่เขาพูดเช่นนั้น โจชัวร์ก็ถามคำถามขึ้นด้วยความระมัดระวัง “พี่รอง เบลยังโกรธพี่อยู่หรือเปล่า?” แซคคารี่ที่ได้ยินเช่นนั้น ตอบกลับโจชัวร์อย่างเยือกเย็น “นายยังใช้ชีวิตไม่พอเหรอ? นั่นมันนานแค่ไหนแล้ว? ทำไมยังพูดเรื่องนี้อยู่อีก?” มันเป็นครั้งแรกที่ฉันได้ยินเสียงสบาย ๆ ของแซคคารี่ในขณะที่เขากำลังตำหนิโจชัวร์ เขากับโจชัวร์ช่างเข้ากันได้ดีเหลือเกิน! โจชัวร์พูดขึ้นอย่างหลักแหลม “มันเพิ่งจะเกิดขึ้นเมื่อสองวันที่แล้ว ใช่ไหม? ผมก็แค่เป็นห่วงพี่ แต่ว่