บทที่ 574

แซคคารี่ไม่ได้อยู่ข้างกายฉันตอนที่ฉันตื่นขึ้นมา แต่เขาทิ้งโน๊ตไว้ข้างหมอนของเขา [แซคคารี่: เบล ฉันมีประชุมที่เมืองถง] เขาเริ่มที่จะบอกฉันว่าเขาไปไหน เขาเป็นชายที่รักษาคำพูดของเขามาก ฉันรู้สึกโล่งใจขึ้นมา! อย่างไรก็ตาม มันคงจะเป็นเพราะนิสัยขี้ระแวงของเขา ฉันวางโน๊ตใส่ลิ้นชักแล้วลุกขึ้นเดินไปเปิดผ้าม่าน ฝนตกลงมาเล็กน้อยในเมืองอู๋ ต้นพลัมเริ่มผลิดอกออกเต็มต้นในสวนเเล้ว ต้นพีชและต้นแพรก็จะผลิดอกตามมา แซคคารี่กับฉันจะเลือกวันที่ฝนตกเพื่อพักผ่อนชมวิวนี้กันบนเตียงนอน! ฉันยิ้มและพูดขึ้น “สวยจังเลย” เป็นวันที่ช่างงดงาม ฉันเปิดหน้าต่างและสูดหายใจเข้าลึก ๆ กลิ่นช่างหอมหวาน ฉันยืนข้างหน้าต่างสักพักก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้า และออกไปข้างนอก ฉันได้รับสายจากใครก็ไม่รู้ตอนที่ถึงบริษัท มันเป็นสายจากต่างประเทศ ฉันกดรับและถามออกไป “นี่ใครคะ?” “ฉันเอง ชาร์ลส” ทำไมจู่ ๆ ชาร์ลสถึงโทรมาหาฉัน? ฉันแสดงความไม่เป็นมิตร เนื่องจากฉันจำได้ว่าเขาทำอะไรลงไปกับซัมเมอร์ ฉันถามอย่างเย็นชา “คุณโทรมาหาฉันทำไม?” เขาเมินน้ำเสียงของฉันแล้วถามกลับมา “ซัมเมอร์อยู่ที่ไหน?” ฉันแซะเขากลับไป “มันไม่ใช่ธุระอะไรของคุ