บทที่ 570

ยาราดื่มน้ำผลไม้ของเธอจนหมด และกลับบ้านไป ฉันบอกกับโจชัวร์ “ฉันกับซัมเมอร์กลับก่อนนะ โอเคไหม?” โจชัวร์เอนหลังพิงโซฟาด้วยความเมา โดยมีมอริสนอนอยู่บนตักของเขา มอริสโบกมืออย่างหมดความอดทน ก่อนที่โจชัวร์จะได้พูดอะไร “ไปให้พ้นเถอะ เลิกทำตัวน่ารำคาญแถวนี้สักที” “...” ฉันอดกลั้นตามคำขอร้องของโจชัวร์ ฉันคว้ากระเป๋า ยิ้มและเดินออกมาพร้อมซัมเมอร์ ฝนกำลังโปรยปรายในเมืองอู๋ ฝนในฤดูใบไม้ผลิที่หาได้ยาก ฝนตกลงมาพร้อมกับสายลมที่พัดอย่างแผ่วเบา ลีโอรีบเดินตรงมาหาพร้อมกับร่ม ฉันรับร่มมาและเอ่ยถามซัมเมอร์ “ให้ฉันไปส่งบ้านไหม?” “ไม่ต้องหรอก ฉันเรียกแท็กซี่แล้ว” “รถจะมาถึงเร็ว ๆ นี้หรือเปล่า?” ฉันถาม “ใช่ อีกไม่กี่นาทีนี้แหละ” ฉันยืนรอรถแท็กซี่เป็นเพื่อนเธอ ไหล่ของเธอเปียกโชกไปด้วยน้ำฝน ดังนั้น ฉันเลยเขยิบร่มเข้าไปใกล้เธอ และเอ่ยถาม “เธอเกลียดมีอาหรือเปล่า?” เธอกลับมาอย่างแผ่วเบา “เกลียด” ฉันถาม “เคยคิดที่จะแก้แค้นไหม?” ฉันนึกถึงเรื่องที่มีอาพูดที่สถานีตำรวจ ฉันเกลียดเธอและอยากจะแก้แค้นให้ซัมเมอร์! ฉันสนับสนุนเธออย่างเต็มที่ หากเธอตัดสินใจที่จะทำมันอย่างรอบคอบ! ฉันไม่สนใจหากในท้ายที่สุดแล้ว