บทที่ 562

แซคคารี่เป็น ‘คนเดียวของชีวิต’... ‘หนึ่งเดียวในชีวิต’ ของฉัน... และดิกสันก็ ‘ให้ความรักแก่คุณไปตลอดชีวิต’... เทียบกับแซคคารี่ คำพูดของเราก็เป็นเพียงแค่เรื่องตลก ฉันนั่งเฝ้าลูก ๆ อยู่สักพัก ทันใดนั้นยาราก็โทรมา เธอบอกว่าโจชัวร์เมา และไปทะเลาะกับใครบางคนที่บาร์! เมื่อฉันไปถึงที่นั่น ฉันก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยฟกช้ำของโจชัวร์ ในขณะที่ยาราที่นั่งอยู่ข้างเขากำลังจิบน้ำผลไม้ ราวกับเธอไม่รับรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ฉันถามอย่างนุ่มนวล “พี่สาม เกิดอะไรขึ้น?” “พวกเราบังเอิญไปเจอกับไอ้เลวที่พูดว่าพี่สี่ก็เป็นได้แค่หุ่นเชิด ฉันทนไม่ไหวเลยไปมีเรื่องกับมัน อย่ามองแค่รอยช้ำบนหน้าฉันล่ะ สภาพมันก็ไม่ได้ดีไปกว่าฉันหรอก ป่านนี้คงกลับบ้านไปร้องไห้แล้ว” ฉันนึกขึ้นได้ถึงเรื่องที่พี่สี่หรือเอสัน ที่ถูกบังคับให้แต่งงาน เขาเป็นแค่หุ่นเชิดจริง ๆ นั่นแหละ ฉันเดินเข้าไปเทเหล้าจากแก้วเพื่อช่วยโจชัวร์ล้างแผล และบ่นเขาต่อ “พี่สาม พี่แก่เกินกว่าจะไปหาเรื่องใครแล้วนะ!” โจชัวร์อ้างปากค้าง ก่อนจะทำหน้าบูด “โอ๊ย” ยาราส่งเสียง “ทนหน่อย” “ฮึ่ม สาวน้อย เธอคิดว่าตอนนี้เธอดีเลิศนักเหรอที่ได้แต่งงาน และมีใค