บทที่ 559

กว่าฉันกับแซคคารี่จะกลับมาถึงเมืองอู๋ก็ดึกมากแล้ว ขณะนั้น ลูก ๆ ทั้งสองก็หลับไปเรียบร้อยแล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันก็ยังคงพาแซคคารี่กลับมาที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์ ในเวลานั้นพ่อและแม่ของฉันก็ได้เข้านอนไปแล้ว ทว่า ฉันกลับเห็นเงาใครบางคนลาง ๆ อยู่ที่ห้องนั่งเล่น เขาก็คือแอนดรู เขาอุ้มเจดไว้ในอ้อมแขน เจดกำลังร้องเรียกหาแม่ ฉันรีบเดินเข้าไป และย่อตัวลงเพื่ออุ้มเจด ฉันถามแอนดรูด้วยเสียงประหลาดใจ “ทำไมเจดถึงอยู่ที่นี่? เธอยอมมอบลูกให้พี่เหรอ?” ดวงตาของแอนดรูแดงก่ำ “เธอยังคงไม่ยอมให้อภัยฉัน ฉันโมโหและพูดออกไปว่าเด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของฉัน จากนั้นเธอก็วางเจดลงตรงหน้าฉันและจากไป ในตอนนี้ฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้เลย ฉันไม่รู้วิธีดูแลเด็กและตอนนี้ทำได้เพียงแค่พาเธอกลับมา” เจดเป็นลูกสาวที่เอเลนเสี่ยงชีวิตเพื่อคลอดเธอออกมา เธอไม่มีทางยกลูกให้กับแอนดรูนอกจากว่าจะมีบางสิ่งเกิดขึ้น! ฉันคิดและวางแผนไว้ว่าจะโทรถามเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้ในวันรุ่งขึ้น ฉันใช้เวลาเกือบครึ่งปีที่คอยไปเฝ้าเจดที่โรงพยาบาลทุกวัน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอถึงจำฉันได้ เธอเรียกฉันว่าคุณอาไม่หยุด เจ้าตัวน้อยนี้ช่างว่าง่าย มันจึงเป็