บทที่ 537

ฉันจำผู้หญิงคนนี้ได้ เธอคือผู้หญิงที่ฉันเจอในงานฉลองครบรอบ 20 ปีของตระกูลเกร็ก ตอนนั้นฉันเตะเธอในท่าที่สวยใช้ได้เลย เธอไม่เข็ดกับบทเรียนครั้งก่อนเลยหรือไงนะ? เธอยังถูกยาราตบหน้าอย่างจังอีก ฉันไม่รู้สึกแปลกใจเลย เเม้กระทั่งผู้หญิงคนนี้ยังมองไปที่ยาราด้วยท่าทางที่งุนงน เธอเก็บความโกรธของเธอไว้เเล้วถามออกมาว่า “เธอตบฉันทำไม?” ยาราหมุนข้อมือของเธอแล้วจึงตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงที่สงบนิ่ง “แล้วทำไมเธอต้องอ้าปากที่น่ารังเกียจ ๆ ของเธอด้วยล่ะ? ทำไมไม่ไปกัดที่อื่น? ลองมองดูตัวเองดี ๆ นะ เธอทนกับการพูดจาไม่ดีใส่คนอื่นกับสภาพของตัวเองได้อย่างไรกัน?” สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นซีดเผือดทันที ฉันกลั้นไม่ให้ตัวเองหลุดขำไม่ได้ตอนที่ฉันพยายามห้ามยารา “ยารา ทำไมเธอถึงต้องเอาตัวเธอมายุ่งกับนังนี่ด้วย?” “ฉันทนไม่ได้ที่เห็นคนน่ารังเกียจก่อความวุ่นวายน่ะ” ยาราพูดออกมา สีหน้าของผู้หญิงคนนั้นเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จากซีดเผือดมาเป็นดำมืด ในตอนนั้นเองเสียงที่มาจากชั้นสองก็ดังนั้น “จูเลีย ทำไมเธอถึงยังอยู่ที่ข้างล่างอีกล่ะ? โอ้ คุณจาคอปส์อยู่นี่ด้วยเหรอ อยากขึ้นมาร่วมกับพวกเราไหมคะ?” เสียงจากด้านบนนั้นอบอุ่