บทที่ 534

และฉันก็บังเอิญที่จะไม่มีปัญหาเรื่องเงินพอดี ฉันไม่อยากให้ซัมเมอร์รู้ว่าฉันใช้เงินไปหมดเท่าไหร่ นั่นคือเหตุผลว่าทำไมฉันถึงให้ลีโอไปเป็นเพื่อนเดินเล่นกับเธอใกล้ ๆ ในขณะเดียวกัน ฉันเดินเข้าไปในร้านอาหาร พนักงานต้อนรับที่โต๊ะด้านหน้าเป็นผู้หญิงที่สวยและยังอ่อนเยาว์อยู่ ตอนที่ฉันเดินเข้าไป เธอกำลังก้มหน้าจดบัญชีของเธออยู่ ฉันจึงเดินเข้าไปถามว่า “เจ้าของร้านอยู่ไหนเหรอคะ?” เธอไม่แม้แต่จะเงยหน้าขึ้นมาตอนที่ตอบฉัน “ฉันนี่แหละค่ะ คือเจ้าของร้าน” ฉันพูดอย่างสุภาพว่า “คุณจะขายร้านนี่ให้ฉันได้ไหมคะ? ฉันมีเพื่อนที่อยากจะเปิดร้านพอดี ฉันตกลงจะจ่ายให้เท่าที่คุณต้องการค่ะ” เธอยังคงไม่เงยหน้าของเธอขึ้นมาในขณะที่ปฏิเสธฉัน “ฉันขอปฏิเสธค่ะ” ทำไมเจ้าของร้านถึงดูเย็นชาจังนะ? ฉันถามอย่างไม่แน่ใจว่า “ฉันต้องทำอย่างไรคุณถึงจะขายร้านให้คะ?” “ไม่ว่าอะไรก็ตาม คำตอบก็คือไม่ค่ะ” เธอตอบกลับ “คุณไม่ได้เปิดร้านเพื่อหาเงินหรอกเหรอคะ?” “ฉันไม่เคยขาดแคลนเรื่องเงิน” เธอย้อนกลับมา ฉันยอมแพ้อย่างพูดไม่ออก ฉันมาเจอกับคนที่สามารถตั้งรับฉันได้ดีมาก และไม่ขาดเเคลนเรื่องเงินหรือต้องการเงินอีก ฉันถอนหายใจออกมาเเล