บทที่ 511

ร่างบางยืนอยู่ข้าง ๆ ร่างสูงอย่างวิตกกังวล แซคคารี่ค่อย ๆ เปลี่ยนผ้าปูเตียง และหยิบแก้วน้ำออกจากมือฉัน จากนั้นเขาก็ออกจากห้องไป เขาไปเอาน้ำมาให้ฉันเหรอ?! ฉันรีบหยิบขวดยาที่ซ่อนไว้ออกจากผ้าห่ม และแอบมันไว้ในกระเป๋า สักครู่แซคคารี่ก็กลับมาพร้อมกับแก้วน้ำอุ่น ฉันรับแก้วมาจากเขา ร่างบางนั่งอยู่ข้างเตียง ในขณะที่ชายร่างสูงเปลี่ยนผ้าปูที่นอนอย่างเคยชิน เขายกมือหนาขึ้นมาหยิกแก้มฉันอย่างแผ่วเบา “นอนพักสักงีบเถอะ” แซคคารี่แนะ “เราจะไปเยี่ยมตระกูลฮูลกันตอนที่เธอตื่น แล้วฉันจะส่งเธอกลับเมืองอู๋พรุ่งนี้เช้า” ฉันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แซคคารี่หยิบแก้วออกไปหลังจากฉันดื่มเสร็จ ฉันนอนอยู่บนเตียงและมองบาดแผลที่อยู่บนท้องน้อย ที่บาดแผลมีรอยคราบเลือดเพียงเล็กน้อย นั่นคงเป็นเรื่องที่ไม่ต้องกังวลมากนัก ฉันรู้สึกดีขึ้นนิดหน่อยหลังจากที่ได้เอนหลัง เหล่าสุนัขที่อยู่ด้านล่างเห่าขึ้นอีกครั้ง ดูเหมือนฉันจะได้ยินเสียงของเอ็มมี่ดังขึ้นมาจากด้านล่าง “แซคคารี่ คุณว่างหรือเปล่า?” เธอถามอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “ไม่ว่าง” แซคคารี่ตอบอย่างเย็นชา เอ็มมี่ถาม “คุณจริงจังเรื่องที่จะตัดความสัมพันธ์กับฉันเหรอ?” “เธอกลับไ