บทที่ 481

ฉันตั้งใจตะโกนเรียกชื่อดิกสันเพื่อยั่วโมโหแซคคารี่เพราะสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างเรามันไม่สามารถแก้ไขได้อีกแล้ว มันไม่ใช่เพราะเหตุการณ์ที่เขาแทงฉัน เหตุผลหลักก็คือ อาการป่วยของฉัน... มันดีแล้วที่เราจะไม่ยุ่งเกี่ยวกัน นั่นเป็นการให้เกียรติซึ่งกันและกัน ฉันหันหลังให้เขา และพูดขึ้น “ฉันเลือกดิกสัน” ฉันเดินตามดิกสันกลับมาที่ห้องก่อนหน้า ฉันเข้าไปในห้องอาบน้ำ และยื่นผ้าขนหนูร้อนให้เขา เขารับมันมาวางบนหน้า และเอ่ยขอโทษ “ขอโทษนะ สิ่งที่ผมเพิ่งพูดไป... ผมตั้งใจพูดเพื่อให้เขาโมโห” “ไม่เป็นไรหรอก ฉันก็เพิ่งใช้คุณเป็นเครื่องมือเหมือนกัน” ฉันใช้เขาเพื่อยั่วโมโหแซคคารี่ ดิกสันเข้าใจฉัน แต่ยังคงพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าสร้อย “ผมเข้าใจ คุณทำแบบนี้ก็เพราะสิ่งที่สภาพร่างกายคุณกำลังเผชิญอยู่ นี่ก็เหมือนกับเมื่อสองปีที่แล้ว... แต่เมื่อสองปีก่อนคุณไม่ได้ผลักไสผม คุณอยากคบกับผม ความกล้าเหมือนก่อนหน้านี้หายไปไหนหมดล่ะ?” ร่างเล็กมองไปที่เขาและพูดขึ้น “ก็ตอนนั้นคุณไม่ได้รักฉัน” ดิกสันพูดไม่ออกที่ได้ยินเช่นนั้น ดิกสันไม่ได้รักฉัน ดังนั้นมันจึงไม่มีความหมายอะไรที่จะคบกับเขา เขาไม่ควรรู้สึกเจ็บปวดด้วยซ้ำตอนท