บทที่ 451

ฉันกรีดร้องด้วยความหวาดกลัวและรู้สึกถึงความเจ็บปวดในร่างกายที่รุนแรงขึ้น ทันใดนั้น ฉันได้ยินเสียงฝีเท้าหนัก ๆ กำลังเดินมาจากที่ไกล ๆ! “โอ้ ตื่นแล้วเหรอ?” เสียงนั่น... คริส! ร่างเล็กรีบถาม “แซคคารี่อยู่ไหน?” “เธอยังนึกถึงเขาอยู่อีกเหรอ?” “แซคคารี่อยู่ไหน? ฉันอยากเจอเขา!” ฉันที่ต้องการเจอแซคคารี่ราวกับจะตายเอาให้ได้ เขาถามขึ้นด้วยความสงสัย “แซคคารี่มันแทงเธอนะ แต่เธอกลับไปคิดถึงมัน?” หญิงสาวถามด้วยความตกตะลึง “นายพูดว่าอะไรนะ?” “แซคคารี่มันแทงเธอ!” ฉันส่ายหัวก่อนพูดขึ้น “ฉันไม่เชื่อ!” ฉันไม่มีทางเชื่ออะไรแบบนั้นแน่ แต่ความเจ็บปวดที่แล่นมาจากท้องนั้นช่างชัดเจนเหลือเกิน คริสลากฉันออกมาจากห้องขัง ขณะเดียวกัน แซคคารี่กับชายแก่ชาวต่างชาติที่แผ่รังสีแห่งความน่ากลัวก็ยืนอยู่ไม่ไกล คริสกล่าวแนะนำ “นี่คือ อาจารย์ซิลาส” ฉันถามกลับ “อาจารย์ซิลาส คือใคร?” คริสไม่ตอบคำถาม ฉันได้ยินคนที่พวกเขาเรียกว่าอาจารย์ซิลาสถามขึ้น “ความสัมพันธ์ของนายกับสาวเอเชียคนนี้เป็นอย่างไรบ้าง?” แซคคารี่ตอบ “มันไม่มีอะไรครับ” “คริสบอกว่าเธอคือ ผู้หญิงของนาย” “ก็แค่ผู้หญิงคนนึง” แซคคารี่กล่าว น้ำเสียงเขาช่