บทที่ 440

"เขาคือใคร? เขาขอให้เธอทำอะไร?” ฉันถามลอเรน แต่เธอไม่เต็มใจที่จะอธิบายและนิ่งเงียบไป ยาราสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างไม่ถูกต้องจึงวางศีรษะของเธอลงบนไหล่ของฉัน แล้วถามอย่างแผ่วเบาว่า “เธอกำลังพูดถึงเรื่องอะไรกัน?” ลอเรนมีท่าทางที่ไม่ดีนัก ฉันไม่ต้องการทำให้เรื่องยากเกินไปสำหรับเธอ เลยตัดสินใจหยุดคำถามของฉัน อย่างไรก็ตาม เศษเสี้ยวความไม่สบายใจก็ยังคงฝังอยู่ในหัวใจของฉัน อยู่ดี ๆ ฉันก็นึกถึงดิกสันขึ้นมา อย่างไรก็ตาม ช่วงเวลาที่ฉันคิดถึงเขา ความคิดของฉันก็ว่างเปล่า ฉันไม่สามารถทำอะไรได้เลย ฉันเลยให้ใจของฉันสงบลง "ไม่มีอะไรหรอก" ฉันปัดมันออกและเปลี่ยนเรื่อง “แลนซ์ยังไม่มาอีกเหรอ?” ยาราพูดอย่างใจเย็น “ฉันจะไปรู้ได้ยังไงล่ะ?” หนึ่งปีผ่านไป ทัศนคติของยาราต่อแลนซ์ก็ยังเหมือนเดิม ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในใจของผู้หญิงคนนั้น ฉันลูบหัวยารา เธอโอบแขนของเธอรอบเอวของฉัน และหัวเราะคิกคัก “แคโรไลน์ เธอช่วยไปซื้อของให้หน่อยได้ไหม?” แม้ว่ายาราจะยังเด็ก แต่เธอก็มีความคิดที่เป็นผู้ใหญ่ เธอรู้ว่าฉันมีปัญหาบางอย่างกับลอเรน ดังนั้นเธอจึงวางแผนที่จะแยกเราออกจากกัน และทำให้เราสงบลง เมื่อเข้าใจแรงจูงใจของ