บทที่ 438

[แคโรไลน์: คิดถึงค่ะ มาก ๆ ด้วย] แซคคารี่ไม่ได้ตอบข้อความของฉันหลังจากนั้น ฉันเดาว่าเขาคงจะมีความสุข ผู้ชายอย่างเขาชอบซ่อนความรู้สึกทั้งหมดไว้ข้างใน ทำให้ยากสำหรับคนอื่นที่จะโน้มน้าวเขาได้ อย่างไรก็ตาม หลังจากคืนนั้น ฉันก็รู้ว่าเขาชอบฟังฉันตอนที่ฉันพูดดี ๆ แม้ว่าเขาจะพบว่าฉันชอบติดเขา แต่เขาก็ชอบที่ฉันติดเขา เขาเป็นผู้ชายสองหน้าที่ทั้งจริงจัง และเจ้าชู้ในเวลาเดียวกัน! ฉันวางโทรศัพท์แล้วเข้านอน เมื่อฉันตื่นนอนมาในตอนเช้า ฉันเปลี่ยนชุดเป็นทางการแล้วออกไปข้างนอก ลีโอรอฉันอยู่ที่ชั้นล่าง หลังจากที่เขารู้ว่าฉันกำลังจะไปหนานจิง เขาถามว่าฉันจะไปโดยเครื่องบินหรือรถยนต์ ฉันวางแผนจะไปฟินแลนด์ต่อจากหนานจิงในวันรุ่งขึ้น ดังนั้นการเดินทางด้วยรถยนต์จึงไม่สะดวก ฉันให้ลีโอจัดการเตรียมเฮลิคอปเตอร์ส่วนตัวของครอบครัวชิคแล้วบินตรงไปยังหนานจิง ฉันยังให้เขาเตรียมวีซ่าสำหรับเข้าและออกฟินแลนด์ เขาจากไปหลังจากได้รับคำสั่ง ในเวลาไม่ถึง 30 นาที ครอบครัวชิคก็ส่งเฮลิคอปเตอร์มารับ ฉันบินไปที่หนานจิงก่อนจะโทรหาลอเรน ลอเรนส่งที่อยู่มาให้ฉัน และเฮลิคอปเตอร์ก็ลงจอดด้านหลังโรงแรม เธอรอฉันอยู่ที่นั่น ข้างๆเธอมีชาย