บทที่ 436

นี่ฉันกำลังร้องไห้อยู่งั้นเหรอ? ปลายขอบตาของฉันเปียกเมื่อตอนที่ฉันซับมัน ฉันยิ้มออกมาอย่างเล่น ๆ “ฉันไม่รู้ว่าทำไมฉันถึงร้องไห้ บางทีอาจเป็นเพราะมีเรื่องน่าสลดใจเกิดขึ้นมากเกินไปในช่วงสองสามวันที่ผ่านมานี้” แซคคารี่ดูออกได้ง่าย ๆ ว่าฉันกำลังโกหก ฉันซ่อนความตื่นตระหนกและความคร่ำครวญเอาไว้ “ฉันแค่ต้องการความรัก แต่เส้นทางนั้นช่างซับซ้อนเหลือเกิน แม้แต่แม่ของคุณ…” แซคคารี่สวมเสื้อสเวตเตอร์บางสีขาว ชายเสื้อของเขาเลอะเล็กน้อย การจ้องมองลึกของเขาเผยให้เห็นถึงความกังวล เมื่อเขาได้ยินเสียงถอนหายใจของฉัน เขาก็เงียบไปเป็นเวลานาน เขาบอกฉันว่า “เธอรับเลี้ยงฉัน ตอนที่ฉันยังเป็นเด็ก เธอให้โอกาสฉันได้มีชีวิตอยู่ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันเคารพเธอ โดยที่เธอให้เกียรติผมก่อน ถึงแม้ฉันจะให้โอกาสเธอแล้ว แต่ถ้าเธอยังคงยืนกรานที่จะทำเรื่องในแบบของเธอ ฉันจะไม่หยุดเธอหรอก” ฉันถามแซคคารี่ “คุณทนได้ไหมถ้าเธอฆ่าตัวตาย?” แซคคารี่ไม่ตอบ “เธอเป็นแม่ของคุณ แต่เธอยืนกรานที่จะข่มขู่คุณด้วยความตาย หัวใจของคุณ… แซคคารี่ ที่จริงแล้ว หัวใจของคุณมันเต็มไปด้วยความเศร้าโศกนะ” มันช่างเลวร้ายสำหรับเขาที่ต้องสูญเสียแม่ไป ถ้