บทที่ 381

แสงแดดยาวเช้าไล่เลียเขามาบนผิวเปลือกตาจนนอนต่อไม่ไหว แคโรลืมตาขึ้นพร้อมความเหนื่อยล้า ฉันมองไปทั่งรอบห้องกว้าง พลันร่างกายต้องเกร็งวูบ พร้อมนัยน์ตาที่เบิกกว้างราวกับโดนฟ้าฟาดกลางใจ! เมื่อคืนฉันเมามาก และฌอนก็อาสาพาไปเข้าห้องน้ำ ก่อนจะถูกส่งต่อให้ใครบางคนกลางคัน! แล้วเขาส่งฉันให้ใครเนี่ย? มือเรียวตบหน้าผากตัวเองเบา ๆ เชิงรื้อฟื้นความทรงจำเรื่องคืนก่อน เสียงทุ้มต่ำที่ได้ยินนั่นช่างคุ้นเคยเหลือเกิน คุ้นอย่างกับคนใกล้ตัว ฉันจำได้แล้ว! แซคคารี่ไงล่ะ! ใช่แล้ว ต้องเป็นเขาแน่ ๆ! นี่ฉันเผลอพูดอะไรโง่ ๆ ออกไปหรือเปล่านะ?! แม้จะทึ้งหัวตัวเองขนาดไหนก็จำไม่ได้อยู่ดี หรือว่าฉันทำอะไรล้ำเส้นเขา? ขาเรียวสาวเท้าเข้าห้องน้ำด้วยจิตใจที่แตกตื่นและเต้นแรงไม่หยุด ทว่าพอทำกิจวัตรส่วนตัวเสร็จ ก็มีอันต้องชะงักค้างไปอีกรอบ เมื่อเห็นร่างสูงที่นอนอยู่ตรงโซฟาด้านนอก แคโรรีบปิดประปั้งทันที หน้าอายที่สุด! หญิงสาวค่อย ๆ ตั้งสติผ่อนลมหายใจออกช้า ๆ แล้วเปิดประตูออกไป ฉันเดินเข้าไปนั่งลงตรงข้ามกับแซคคารี่ที่หลับอยู่ แขนหนาที่รองหนุนแทนหมอนนั่นทำให้อีกฝ่ายรู้สึกไม่สบายตัวเท่าที่ควร ฉันอยากจะพูดอะไรบางอย่าง