บทที่ 376

ฉันจะทำอะไรได้งั้นเหรอ? ฉันแค่หวังให้มีปาฏิหาริย์ และขอให้ละครหลังข่าวไร้สาระนั่นเกิดกับฉันบ้าง เพราะฉันอยากมีโอกาสได้ทำหน้าที่แม่ของเด็ก ๆ ทั้งสอง! หวังว่าใจจะกลับมาเต้นตึกตักด้วยความสุขอีกครั้ง “ดิกสัน ลูก ๆ เป็นเพียงสิ่งเดียวที่ทำให้ฉันอยากใช้ชีวิตต่อไป” “ผมก็บอกคุณแล้ว ว่ามันไม่เกี่ยวกับผม” ร่างสูงยังคงปฏิเสธเสียงเรียบ แคโรรู้อยู่แล้วว่าดิกสันต้องไม่ยอมเปิดปากพูดอะไรเป็นแน่ นิ้วเรียวจึงกดวาง พลันส่งข้อความหาแลนซ์แทน ฉันถามเขา: “ฉันคิดว่าดิกสันเอาลูก ๆ ของฉันไป คุณช่วยตามหาเขาให้หน่อยได้ไหมคะ?” แลนซ์ตอบกลับทันควัน “เขาอยู่ที่อเมริกา” ร่างเล็กตอบกลับ “ดิกสันไม่ยอมบอกความจริง ถ้าคุณตามตัวเขาไม่ได้... ฉันจะสั่งคนของตระกูลชิคที่อยู่อเมริกาให้จับตัวเขาสะกดจิตเอาคำตอบ มันทางเดียวที่เร็วที่สุดแล้วในตอนนี้” อีกฝ่ายตอบกลับ “อาการของดิกสันยังเอาแน่เอานอนไม่ได้ เขาจะแย่ลงถ้าเราสะกดจิตเขาซ้ำอีก” ฉันได้แต่นิ่งไม่รู้จะตอบกลับไปอย่างไร เพราะความคิดที่ว่าดิกสันเป็นคนทำนั้นเป็นเพียงการคาดเดาเท่านั้น แม้ในใจลึก ๆ จะอยากให้เป็นจริงขนาดไหนก็ต้องคอยตั้งสติเอาไว้ก่อน ร่างเล็กไม่พิมพ์ตอบ ทว่า