บทที่ 300

ในคืนนั้น แซคคารี่ไม่ได้อยู่ในคฤหาสน์ แต่เขาออกจากเมืองถงไปตอนเที่ยงคืนพร้อมกับเฮลิคอปเตอร์ที่เลขาแยร์เตรียมมารับเขา ก่อนที่เขาจะจากไป ฉันถามเขาว่า “คุณจะไปไหนคะ?” เขาตอบสั้น ๆ เพียงว่า “ฟินแลนด์” เขากำลังมุ่งหน้าไปฟินแลนด์อีกครั้ง… ฉันลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะถามไปว่า “คุณจะกลับบ้านเมื่อไหร่?” “ภายในสิ้นเดือน” เขาตอบ มันเป็นช่วงต้นเดือนธันวาคม เราใช้เวลาร่วมกันเพียงไม่นานก่อนที่เขาจะจากไปอีก ฉันเม้มริมฝีปากแน่นและมองเขาด้วยความผิดหวัง บางที เขาอาจจะบอกว่าฉันอารมณ์ไม่ดี เขาอ้าแขนกว้างเพื่อกอดฉันต่อหน้าเฮลิคอปเตอร์ที่กำลังรอรับอยู่และเลขาแยร์ก็ยังคงยืนอยู่ การแสดงออกของเขาถูกนิ่งข้างท่าเดิมไว้ ฉันยังคงยืนนิ่งอยู่และมองไปที่เขาด้วยความสับสน “มานี่สิ ให้ฉันกอดเธอหน่อย” เขาพูดเบา ๆ แซคคารี่แสดงความรักต่อฉันต่อหน้าคนอื่น ๆ วิธีที่เขาแสดงมีเสน่ห์มาก ฉันวิ่งไปหาเขาและเข้าไปในในอ้อมแขนของเขา เขาใช้มือลูบหัวฉันเบา ๆ และเตือนฉันอย่างระมัดระวังว่า “รอฉันอยู่ที่บ้าน หากเกิดอะไรขึ้น ให้เรียกหาแยร์ได้เลยนะ” ฉันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ดูแลตัวเองด้วยนะคะ” “อืมม เธอต้องการของขวัญอะไรไหม?”