บทที่ 282

เราสองคนตกลงใจใช้ชีวิตแบบคู่รักกันได้ไม่นาน และฉันก็ไม่เคยคิดถึงเรื่องการแต่งงานมาก่อน แม้ว่าก่อนหน้านี้เขาจะเคยพูดแนว ๆ นี้ก็เถอะนะ ทว่าตอนนี้อีกฝ่ายกลับถามความสมัครใจของฉัน มั่นใจเลยว่าเขาต้องไปเจอเรื่องร้าย ๆ มาแน่ พลันเรื่องของแม่แซคคารี่ก็ผุดขึ้นมา... หรือว่าเขาจะเศร้าเพราะเรื่องของแม่? ตลอดเวลาที่ผ่านมา ร่างสูงไม่เคยแสดงความอ่อนแอออกมาให้กันเห็นเลยซักครั้ง แคโรรู้สึกแย่แทนอีกฝ่าย พลางจุมพิตลงที่แก้มสากอีกครั้ง เสียงหวานพยายามเอ่ยปลอบโยน “แซคคารี่ ไม่ว่าคุณจะไปพบเจอเรื่องอะไรมา แต่คุณก็ระบายกับฉันได้นะ แม้บางครั้งฉันอาจจะแก้ไขมันให้คุณไม่ได้ แต่ยังไงฉันก็เป็นผู้หญิงของคุณ เมื่อเจอปัญหา เราควรจับมือกันฝ่าฟันมันไปพร้อมกัน!” ร่างสูงชะงักไป ก่อนจะค่อย ๆ คลายอ้อมกอด แล้วเงียบลงราวกับความกังวลก่อนหน้านั้นไม่เคยเกิดขึ้น “ไม่เป็นไร พรุ่งนี้ฉันจะไปรับเธอที่โรงเรียนเอง อาการของพ่อทรงตัวขึ้นแล้ว เรารีบกลับไปดูแลท่านดีกว่า” เขาว่าพร้อมจับมือฉัน “แม้ตระกูลจะโหดร้าย แต่ท่านก็ดูแลฉันด้วยความรักเสมอ อาจจะเป็นเพราะฉันเป็นลูกของผู้หญิงที่ท่านรัก ท่านถึงดีกับฉันเสมอ” ฉันมองเขางง ๆ “ฉันจะได้ก