บทที่ 183

“ใครก็ได้ที่ไม่ใช่เธอ!” ฉันพูดประโยคนั่นออกมาอีกครั้ง “หลังจากเรื่องต่าง ๆ ที่เกิดขึ้น มันทำให้ฉันเลิกเสียใจกับสิ่งที่ฉันรู้อยู่แก่ใจดี! ท่านประธานเกร็กพูดถูกแล้ว เขาพูดแบบนั้นก็เพราะปกป้องคุณ แลนซ์ ระหว่างเรามันมีอุปสรรคมากนับไม่ถ้วน และนั่นรวมถึง ดิกสัน น้องชายของคุณด้วย” แลนซ์ตอบกลับมาอย่างไม่แคร์ “นั่นมันก็เรื่องของพวกเขา นี่คือชีวิตของผม ผมสนใจแค่ความคิดของคุณเท่านั้น” “แลนซ์ คุณคือคนที่คอยมอบความอบอุ่นให้กับคนอื่น ๆ ฉันอยากใกล้ชิดกับคุณก็จริง แต่มันก็ไม่ใช่ความรักในเชิงนั้น...” “เด็กน้อย คุณกำลังทำให้ผมเสียใจนะ” ร่างสูงกัดฟันพูดราวกับสะกดกันอารมณ์ “กลับบ้านคุณเถอะ ไว้เจอกันใหม่” ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะชินชากับการปฏิเสธของฉัน แม้ว่าจะไม่พอใจแต่ก็ยังสงบนิ่ง แคโรเม้มริมฝีปากแน่นพลันหันหลังเดินกลับบ้านของตน นัยน์ตาสวยแอบมองชายหนุ่มผ่านหน้าต่าง อีกฝ่ายยังคงยืนอยู่ที่เดิมพร้อมมือที่ถูกสอดเข้าในกระเป๋ากางเกง สายตาของเขาเหม่อมองออกไปยังที่ใดสักแห่ง แลนซ์ดูเศร้า ‘คำพูดของฉันทำร้ายเขามากเลยใช่ไหม?’ ‘ขอโทษจริง ๆ นะ แต่ฉันไม่อยากทำร้ายคุณ’ “ผู้หญิงคนนั้นควรจะเป็นใครก็ได้ ที่ไม่ใช่ฉั