บทที่ 546

ซัมเมอร์นั้นน่าสงสารพอ ๆ กับฉันเมื่อก่อน เราสองคนมีประสบการ์ณเดียวกัน! ฉันพิงหัวของฉันบนไหล่ของแซคคารี่แล้วพูดอย่างหนักแน่นว่า “ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในอนาคต พี่รองจะเป็นตัวเลือกเเรกของฉันเสมอ ฉันจะไม่มีวันทอดทิ้งคุณเพื่อใครหรือปัญหาใด ๆ ก็ตาม” เราไปถึงคฤหาสน์ตอนหัวค่ำ ฉันถามแซคคารี่ว่าเขาอยากแวะไปเยี่ยมเด็ก ๆ ที่คฤหาสน์ตระกูลชอว์หรือเปล่า เขาปฏิเสธข้อเสนอของฉัน “พักผ่อนแต่หัวค่ำเถอะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปสะสางเรื่องที่เมืองเอสในตอนเช้า ฉันจะไปเยี่ยมพวกเขาตอนที่กลับมาเเล้ว” แซคคารี่เป็นคนหนึ่งที่ไม่เคยรู้สึกเหน็ดเหนื่อย จู่ ๆ ฉันก็คิดว่าเขาไม่สนใจลูก ๆ มันดูเหมือนว่า นอกจากฉันเเล้ว เขาก็ไม่สนใจใครอีกเลย! เขาค่อนข้างเย็นชาต่อลูก ๆ ของเรา ฉันพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง แต่ยังคงรู้สึกไม่สบายใจอยู่ ฉันรีบล้างแผลและตรวจดูแผลที่ท้องของฉัน มันดูสมานขึ้นมาเล็กน้อยเเล้ว แต่ฉันก็ยังต้องทานยาต้านมะเร็งอยู่ดี หลังจากการผ่าตัด จิตใจของฉันรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อย และฉันก็ไม่เป็นลมง่ายขึ้นเเล้ว อย่างไรก็ตาม ฉันรู้ตัวว่าฉันยังไม่ได้ฟื้นตัวอย่างเต็มที่ดี มะเร็งไม่ได้เป็นโรคที่จะรักษาหายได้อย่างง่ายดาย ฉันรู