บทที่ 504

อย่างไรก็ตาม ฉันรักพ่อของพวกเขามากกว่า หัวใจของฉันเป็นของเขา ฉันไม่รู้ว่าแซคคารี่ได้ยินสิ่งที่ฉันพูดและรับฟังมันเข้าไปในใจของเขาหรือเปล่า อย่างไรก็ตาม เขาหยุดสั่งให้ฉันยืนตรง ๆ เขากลับหยิบพู่กันขึ้นมาแล้วเขียนชื่อลงบนกระดาษสีขาวแทน มันอ่านว่า อิซาเบล ชิค และ ราฟาแอล ชิค มีความคาดเดาลาง ๆ เกิดขึ้นในใจของฉัน ร่างของฉันแข็งทื่อในขณะที่ฉันถามเขาออกไป “ชื่อพวกนี้เพื่ออะไรเหรอคะ?” เสียงอันทุ่มต่ำและดึงดูดของแซคคารี่พูดใส่หูของฉัน “อิซาเบลคือชื่อของรานี” เขาอธิบาย ฉันต่อคำพูดของเขาและถามไปว่า “ราฟาแอลคือชื่อของราจาร์เหรอคะ?” ปรากฏว่าแซคคารี่ได้ตั้งชื่อให้กับลูก ๆ ทั้งสองคนเรียบร้อยแล้ว ฉันรู้สึกแปลกใจกับการกระทำที่อบอุ่นของเขา ฉันโอบแขนรอบคอเขาแล้วกอดเขาอย่างตื่นเต้น ฉันทำอะไรไม่ได้นอกจากแสดงความตื่นตันให้กับเขา “ขอบคุณนะคะพี่รอง ฉันขอโทษนะ ฉันจะไม่ทิ้งคุณไปอีกแล้ว!” บางทีอาจะเป็นเพราะว่าฉันกอดเขาแน่นเกินไป หรืออาจะเป็นเพราะว่าเขายังไม่ให้อภัยฉัน เขาบอกฉันให้ผละออก แต่ฉันไม่ยอม ฉันฝังตัวเองลงในอ้อนแขนของเขาอย่างไม่อาย! แซคคารี่จึงต้องถอยออกไปอย่างกระทันหัน สายตาของเขามองมาที่ฉันด