บทที่ 466

ไม่ว่าจะเป็นความหายนะหรือความรุ่งโรจน์ ทั้งสองสิ่งล้วนมีอยู่ในโลกของพวกเขา มันต้องการให้เราทั้งคู่แบ่งปันภาระของกันและกัน อย่างไรก็ตาม ฉันไม่ได้ตระหนักถึงตัวตนของฉันในตอนนั้น ฉันไม่รู้ว่าการอยู่กับเขาจะทำให้ฉันต้องแบกรับภาระเหล่านั้นไปกับเขาด้วย! ฉันกลับเข้าไปที่คฤหาสน์และนอนลงในห้องข้าง ๆ กับวอลเลซ ฉันหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วเข้าไปดูข่าวบันเทิง มันไม่มีอะไรมาก มีแต่เรื่องซุบซิบดารา ฉันพบสถานะที่แซคคารี่โพสต์ลงบนเว่ยป๋อในอดีต มันมียอดไลค์เกินสามล้าน ในความคิดเห็นด้านล่างคือแฟน ๆ ทั้งหมดที่ยกย่องชื่นชมเขา [27 พฤศจิกายน 201X เวลา 20.00 น. ผมหมั้นกับแคโรไลน์ ชอว์ เราจะแต่งงานอย่างเป็นทางการในปี 201X ขอให้โลกเฉลิมฉลองในโอกาสนี้ด้วย] ประโยคนั้น ฉันไม่กล้าที่จะลืมมันไปตลอดชีวิต ดวงตาของฉันเปลี่ยนเป็นสีแดง ฉันหลับตาและพึมพำ “สวัสดีปีใหม่นะคะ พี่รอง” คำพูดเหล่านั้นสามารถพูดออกไปได้ให้กับตัวฉันเพียงเท่านั้นในค่ำคืนอันเงียบสงัด … วันรุ่งขึ้น ฉันตื่นขึ้นจากการปลุกของวอลเลซตั้งแต่เช้าตรู่ เขามาที่ห้องของฉันและกระโดดไปมาบนเตียงของฉัน ฉันลืมตาขึ้นและขู่เขาอย่างแผ่วเบาว่า “ถ้านายยังไม่หยุด