บทที่ 408

ฉันตกใจแทบช็อคเพราะคำพูดของแอนดรู ร่างเล็กรีบหันไปบอกลาเพื่อนสนิทและหุนหันพลันแล่นออกมาทันที เมื่อรถคันหรูมาถึงคฤหาตระกูลชอว์ ดวงไฟภายในห้องหลืบต่าง ๆ ยังคงเปิดสว่างอยู่ แถมหญ้าในสวนกับพวกต้นไม้ยังโดนตัดเล็มจนสวยเป็นระเบียบอีกต่างหาก! ขาเรียววิ่งพรวดเข้าไปด้านใน ทว่ากลับไปเห็นร่างของแซคคารี่เสียแล้ว เหลือแต่พ่อกับแม่ที่ยังนั่งคุยกันอยู่ตรงโซฟารับแขก เมื่อท่านทั้งสองเห็นฉันก็ชะงักไป แม่เป็นคนเอ่ยถามก่อน “ทำไมกลับมาเร็วจังล่ะลูก?” ฉันไม่อยากบอกเรื่องที่โทรคุยกับแอนดรู “ก็หนูบอกแม่แล้วหนิคะ ว่าจะกลับมานอนบ้านคืนนี้” เลยต้องโกหกไปแบบนั้น “มานี่สิลูก มาคุยกันก่อน” แซคคารี่ไม่อยู่ที่บ้านของเรา แต่แม่กลับเรียกฉันเข้าคุยอย่างกับว่าก่อนหน้านี้ได้คุยกับเขาแล้วอย่างนั้นแหละ! แล้วถ้าเป็นแบบที่คิด พวกเขาคุยเรื่องอะไรกันไปเนี่ย?! แล้วพ่อได้แสดงท่าทีหวงลูกเหมือนบ้านอื่นเขาออกไปหรือเปล่านะ? ร่างบางค่อย ๆ หย่อนก้นนั่งลงข้างแม่ของตนด้วยความกังวล แม่เอื้อมมือมาลูบผมของฉันอย่างแผ่วพลางพูดเสียงนุ่ม “แคโรของเราโตขึ้นเยอะเลยนะ แต่สำหรับแม่ลูกก็ยังเป็นเด็กน้อยอายุสิบสี่อยู่วันยังค่ำ แม่เสียใจที่พลาดช่