บทที่ 297

“บึงเดียวกับที่เธอตกลงไปในวันนี้” ฉันอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเศร้าหลังจากรู้ว่าวิญญาณผู้บริสุทธิ์สามดวงจมลงสู่ก้นบึง น้ำตาไหลอาบใบหน้าของฉันอย่างเงียบ ๆ ขณะที่ฉันฟังเรื่องราวของแซคคารี่ “ฉันอยากจะช่วยเขา แต่ตอนนั้นฉันไม่สามารถเอาชนะพ่อของฉันได้…นับจากนั้นเป็นต้นมา ฉันเข้าใจชัดเจนว่าครอบครัวชิคเป็นตระกูลศักดินา เน่าเฟะ และชอบอวดดี” เขาพูด “ไม่ช้าก็เร็ว ครอบครัวจะล่มสลายเมื่อเขาอายุมากขึ้น” แซคคารี่ต้องการบอกลาตระกูลชิคในตอนนี้ เป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้อีกต่อไปที่ครอบครัวชิคจะต้องได้รับการลงโทษ ในส่วนของผู้หญิงทุกคนที่ยังคงอยู่ในคฤหาสน์หลังเก่าจะตัดสินใจออกไปหรืออยู่ที่นี่จนตายมันคงเป็นเรื่องของอนาคต จะไม่มีเลือดของความตายใด ๆ ก้าวเข้ามาในดินแดนตระกูลนี้อีกแล้ว ฉันจูบหน้าผากของแซคคารี่เบา ๆ ทันใดนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงที่ต่ำและก้องกังวาน “ฉันตำหนิเขา และเกลียดเขาด้วยซ้ำ ฉันแทบไม่เคยกลับมาที่นี่เลย ในอีกเจ็ดปีข้างหน้า เมื่อฉันได้รับอำนาจจากเขาแบบนี้ ฉันคงจะกลายเป็นคนที่แข็งแกร่งเหมือนอย่างที่เขาเคยเป็น ฉันก็กลายเป็นคนโหดร้ายคนเดียวกับเขาเหมือนกัน!” ฉันส่ายหัว “ไม่หรอก