บทที่ 85: ไกลเกินเอื้อม

เมื่อได้ยินคำพูดของวาเลเรีย เมสันก็หัวเราะออกมาดังๆ "วาเลเรีย คุณเสียสติไปแล้วเหรอ สามหมื่นล้านบาทเหรอเหรอ คุณได้มันมาได้ยังไง ฮ่า ฮ่า ฮ่า!" วาเลเรียถือโทรศัพท์ด้วยใบหน้าที่ว่างเปล่าและพูดช้าๆ หลังจากเสียงหัวเราะของเมสันหายไป “คุณมันโง่ เมสัน คุณคงลืมไปแล้วว่าฉันเป็นใคร ฉันเป็นคุณหนูครอบครัวบราวน์ ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างเราคือคุณเป็นคนจนที่สูญเสียการปกป้องจากครอบครัวไปในขณะที่ฉันเป็นคนที่มีเงินเพียงพอ ไม่ว่ากลุ่มบริษัท วูล์ฟ ต้องการอะไร คนในตระกูลบราวน์จะยอมจ่ายให้ฉัน!" “ฝันไปเถอะ ลุงบราวน์ไล่คุณไปแล้ว เขาจะจ่ายให้คุณได้ยังไง” “ทำไมล่ะ บริษัทก่อตั้งขึ้นโดยพ่อและแม่ของฉันด้วยกัน และแม่ของฉันถือหุ้นมากกว่าพ่อของฉันร้อยละ 20 และฉันไม่ต้องเตือนคุณว่าหุ้นของแม่ถูกทิ้งให้ฉัน หรือคุณคิดว่าเมื่อฉันออกจากบ้านไปหุ้นของฉันจะตกเป็นของแอชลีย์เหรอ? นั่นทำให้คุณไร้เดียงสามาก” จู่ๆ เมสันก็พูดอะไรไม่ออก ทั้งหมดที่เขาคิดคือทำลายวาเลเรีย แต่ไม่เคยคิดเลยว่าวาเลเรียสืบทอดมรดกของมารดาของเธอโดยสิ้นเชิง ซึ่งทำให้เธอร่ำรวยเพียงพอ เมื่อไม่ได้รับคำตอบจากเมสัน วาเลเรียก็หัวเราะออกมา “ตัวตลกมักจะเป็นตัวตลก มักจ