บทที่ 797

ในขณะเดียวกันแองเจิลก็เก็บของของเธออย่างมีความสุขในครอบครัวฟลอยด์และเธอเตรียมกางเกงสามใบเพื่อเก็บกระเป๋าถือสุดหรูของเธอ ตอนนั้นเวโรนิก้าเคาะประตูและเข้ามา เธอตกใจเมื่อเห็นแองเจิลถือกระเป๋ามากมาย "นางฟ้า ทําไมคุณถึงเตรียมของมากมายขนาดนี้? คุณเอาแค่สองหรือสามถุงไม่ได้เหรอ" "สิ่งเหล่านี้คือสิ่งจําเป็นทั้งหมด! ฉันกําลังบอกคุณฉันแอบฟังการสนทนาของคุณปู่และคุณยายและดูเหมือนว่าฉันจะต้องจากไปเป็นเวลานาน ฉันต้องไปกับลูกพี่ลูกน้องของฉันไปงานต่างๆและฉันไม่สามารถใช้กระเป๋าใบเดียวกันได้ตลอดเวลาใช่ไหม" เวโรนิก้ายิ้ม "ลูกพี่ลูกน้องของคุณจะเข้าร่วมงานแบบไหน" "คุณไม่รู้เหรอ? ฉันได้ยิน..." แองเจิลมองไปที่ประตูและลดเสียงลง "หม่อมฉันได้ยินมาว่าตัวตนของเขามีพลังมากและเขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม" "เป็นไปไม่ได้" เวโรนิก้ามองอย่างแปลกใจ "ใครบอกคุณอย่างนั้น" "ฉันได้ยินจากคุณปู่และคุณยาย ฉันรู้สึกว่าลูกพี่ลูกน้องของฉันแตกต่างจากครั้งแรกที่ฉันเห็นเขาและเขาดูดีอย่างไม่น่าเชื่อ เขาดูสะดุดตามากและเขาต้องฉลาดมาก มันเป็นไปตามที่ฉันคาดไว้! อนิจจาน่าเสียดายที่ลูกพี่ลูกน้องของฉันจะอยู่กับคนอื่น!" แองเจิลถอนหายใจ "หมายความว่าไง