บทที่ 768

เดโบราห์ถอนหายใจและพูดว่า "มันง่ายสําหรับคุณที่จะพูดแบบนั้น เราอยู่ห่างไกลและจะไม่สามารถขัดขวางเฮย์เดนได้ นอกจากนี้วิลเลียมอาจไม่ฟังเราด้วยซ้ําเพราะเขาใกล้ชิดกับเฮย์เดนมากกว่าเรา" "นี่คือเหตุผลที่เราต้องคิดอะไรบางอย่างขึ้นมา เราสามารถกลับไปเป็นทางเลือกสุดท้ายของเราได้ตลอดเวลา" "คุณวางแผนจะทําอย่างนั้นจริงๆเหรอ" เดโบราห์เหลือบมองฟานเดรย์ด้วยสีหน้าประหลาดใจ "เรามาดูกันว่ามันจะเป็นอย่างไรและเราจะมุ่งหน้ากลับก็ต่อเมื่อสิ่งต่าง ๆ ไม่สามารถควบคุมได้!" แองเจิลงีบหลับในห้องของเธอและลุกขึ้นทันทีในตอนเช้า เธอรู้เกี่ยวกับนิสัยการออกกําลังกายของ Fandrey ในตอนเช้าและพร้อมที่จะบอกเขาทุกอย่างเกี่ยวกับวิลเลียม เธอลงไปชั้นล่างและรอสักครู่ในห้องนั่งเล่น เธอรู้สึกงวยเมื่อ Fandrey ยังไม่พร้อม ทําไมเขาถึงมาสายในเมื่อเขาตรงต่อเวลาและสม่ําเสมอกับกิจวัตรประจําวันของเขา? แองเจิลรู้สึกใจร้อนและเดินไปที่ห้องนอนของฟานเดรย์และเดโบราห์ เธอรออยู่ข้างประตูและมีนิสัยชอบแอบฟังผู้ใหญ่  เธอไม่ได้เคาะประตู แต่วางหูไว้ข้างประตูแทนเพื่อฟังการสนทนาที่เป็นไปได้ เธอได้ยินการสนทนาที่ไม่พอใจระหว่างฟานเดรย์กับฟลอยด์อย่างคลุมเครือ