บทที่ 722: รางวัล

หลังจาก นาตาชา จอดรถที่ลานจอดรถหน้ากลุ่มบริษัท วูล์ฟ เธอก็ลงจากรถและเข้าไปในโรงแรมอย่างสง่างาม เธอส่งข้อความถึง วิลเลียมขณะเข้าไปในห้องโถงว่า "ฉันอยู่ที่นี่ คุณอยู่ที้ไหน?" "ผมอยู่ที่ห้องส่วนตัวห้องแปดในร้านกาแฟ มาที่นี่นะ" เมื่อเธอเห็นคําตอบของเขาเธอก็รีบไปที่ลิฟต์ด้วยรอยยิ้มทันที ในไม่ช้าเธอก็มาถึงร้านกาแฟและตรงไปที่ห้องส่วนตัวที่มีป้ายกํากับว่าหมายเลขแปด จากนั้นเธอก็เปิดประตูและเรียกชื่อของเขาอย่างเย้ายวนใจ อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้อยู่ข้างใน  ทําไมเขาไม่อยู่ที่นั่น? เขาควรจะรอเธอที่ร้านกาแฟไม่ใช่เหรอ?  เธอส่งข้อความถึงเขาด้วยความรู้สึกแปลก ๆ ในลําไส้ของเธอ" วิลเลียม คุณอยู่ที่ไหน? ทําไมคุณไม่อยู่ที่ห้องส่วนตัว?" เขาตอบครู่หนึ่งว่า "ฮะ? ผมไม่รู้ว่าคุณกําลังพูดถึงอะไร" สีหน้าของเธอเปลี่ยนไปเมื่อเธออ่านข้อความ ทําไมเขาถึงพูดแบบนั้น? " วิลเลียม คุณลืมไปแล้วเหรอ? คุณขอให้ฉันมาพบคุณ?" "ไม่ ผมไม่ได้ทำนะ คุณเข้าใจผิดหรือเปล่า?" เขาตอบ "อะไรนะ? คุณส่งข้อความมาให้ฉันเหรอ?" เธอสับสน "เดี๋ยวก่อน ให้ฉันส่งภาพหน้าจอให้คุณ" เธอรีบส่งมันไปหาเขา ซึ่งเขาตอบว่า "นั่นไม่ใช่ผม! ฉันไม่ได้ส่งข้อความใด ๆ ถึง