บทที่ 716: ผ่อนคลาย

"ฉันต้องการให้คุณนอนหลับอีกนิด! ทําไมคุณถึงโทษฉัน" วิลเลียมพูดด้วยความไร้เดียงสาเมื่อวาเลเรียบีบแขนของเขา  เขาคร่ําครวญด้วยความเจ็บปวด "อุ๊ย มันเจ็บ ฮันนี่อย่ารุนแรงกับฉันเลยตั้งแต่เช้าตรู่โอเคไหม" แช่งเขา! สิ่งที่เธอทําคือหยิกแขนของเขา แต่เธอยังคงเหลือบมองเฮย์เดนอย่างระแวดระวัง  ราวกับว่าเขาไม่ได้ยินสิ่งที่วิลเลียมพูดเฮย์เดนลุกขึ้นยืนจากโซฟาด้วยรอยยิ้ม "ตั้งแต่วาเลเรียตื่นขึ้นมามาทานอาหารเช้ากันเถอะ" สําหรับอาหารเช้าแม่บ้านเตรียมรังนกสําหรับวาเลเรียในขณะที่วิลเลียมและเฮย์เดนมีโจ๊กกับขนมปังนึ่ง ขณะที่วาเลเรียกินรังนกเธอจ้องมองขนมปังในมือของวิลเลียมด้วยความอิจฉา เขายิ้มและถามว่า "คุณอยากลองไหม? คนที่แม่บ้านทํานั้นดีมาก" เธอพยักหน้าและเขาให้ขนมปังที่เขากัดไปแล้วให้เธอ เธอลิ้มรสมันและพูดทันทีว่ามันดี  เธอทําขนมปังที่มอบให้เธอเสร็จเขาจึงหยิบขนมปังอีกอันหนึ่งมายื่นให้เธอหลังจากกัดมัน  เฮย์เดนสังเกตเห็นปฏิสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดของพวกเขาเมื่อรอยยิ้มพุ่งขึ้นบนใบหน้าของเขา  เขาคงจะไอเพื่อขัดจังหวะพวกเขาถ้าเป็นคนอื่นที่กินแบบนี้โดยไม่มีวินัย อย่างไรก็ตามเขารู้สึกพอใจและสงบสุขเมื่อเห็นวาเลเรียและวิลเ