บทที่ 708: ความรู้สึกเกลียดชัง

เฮย์เดน เห็น วาเลเรีย คว้าหูของ วิลเลียม อย่างชัดเจน เธอถูกจับได้ว่าไม่ระวังตัวและแสร้งทําเป็นถูหูของเขาสองสามครั้งขณะที่เธอทักทายอย่างสุภาพว่า "พ่อ! พ่อก็มาที่นี่เพื่อเดินเล่นด้วย!" "ใช่! เกิดอะไรขึ้นกับ วิลเลียม" เฮย์เดน ตั้งคําถามแต่รู้ความจริงดี  "ฉันกําลังถูหูของเขาเหมือนยุงกัดเขา" วาเลเรีย ยังคงแสร้งต่อไปซึ่งทําให้หูของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงอย่างเจ็บปวด เฮย์เดน รู้ทุกอย่าง แต่ตัดสินใจที่จะเก็บไว้กับตัวเองและพูดว่า "ดูเหมือนว่า... อืม มียุงจํานวนมากในสภาพอากาศนี้" จากนั้นเขาก็ค่อยๆเดินผ่านทั้งคู่ด้วยมือของเขาด้านหลังของเขา วาเลเรีย ทําหน้าตลกต่อ วิลเลียม และถูหูของเขาต่อไปหลายครั้ง "ฮันนี่หูของคุณแดงแล้ว ฉันจะช่วยคุณทาครีมเมื่อเรากลับไป" วิลเลียม มีใบหน้าเคร่งขรึมและพูดว่า "คุณกล้าบีบหูผมแค่ไหนเมื่อพ่อของผมและ ลูคัส ก็อยู่ที่นี่ คุณกําลังพยายามทําให้ผมอับอายหร? อืม?" เธอเหลือบมองเขาอย่างระมัดระวังเพราะเธอไม่เคยเห็นเขาแข็งกระด้างขนาดนี้มาก่อนและถามว่า "คุณโกรธหรอ?" เขาไม่สนใจเธอและจากไปอย่างโกรธเกรี้ยวในขณะที่เธอตามหลังเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นเธอก็คว้ามือของเขาและอ้อนวอนว่า "ที่รัก ฉัน