บทที่ 682: ร้องขอความเมตตา

ที่ ลองน์คลูม คาเฟ่ วาเลเรีย แอบบี้ และ เบรลินน์ ได้พักอยู่ในห้องอาหารส่วนตัวเป็นเวลาสองชั่วโมงก่อนที่พวกเขาจะจากไปอย่างน่าพอใจ  ขณะที่พวกเขาลงไปชั้นล่าง ประตูห้องถัดไปก็เปิดออกและเห็นว่า ริชาร์ด และผู้หญิงสวยคนหนึ่งกําลังออกมาทีละคน พวกเขาทั้งคู่ยิ้มแย้มแจ่มใส่ ผู้หญิงคนนั้นเอื้อมมือออกไปทันทีและจับแขนของ ริชาร์ด ขณะที่เธอเห็น เบรลินน์ และผู้หญิงคนอื่น ๆ ทั้งคู่ดูเหมือนจะสนิทสนมกันสบายใจซึ่งกันและกัน แอ๊บบี้ รู้สึกขมขื่นมากเมื่อเห็นปฏิกิริยาของผู้หญิงคนนั้น เธอแอบมอง ริชาร์ด และตระหนักว่าเขาไม่แปลกใจเลย เธอรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยและพึมพํากับตัวเองว่า "อะไรเนี่ย!" จากนั้น แอ๊บบี้ ก็เอื้อมมือไปจับมือ วาเลเรีย ขณะที่พวกเขาลงไปชั้นล่าง เบรลินน์ เหลือบมอง ริชาร์ด และผู้หญิงคนนั้นในขณะที่เธอเร่งฝีเท้าเพื่อตามให้ทัน แอ๊บบี้ ผู้หญิงสามคนอําลากันที่ทางเข้าร้านกาแฟ วาเลเรีย และ แอ๊บบี้ ขึ้นรถด้วยกันในขณะที่ เบรลินน์ เข้าไปในรถของเธอ ริชาร์ด และผู้หญิงคนนั้นก็เข้าไปในรถของพวกเขาและออกจากร้านกาแฟ เบรลินน์ เหลือบมองไปในทิศทางของรถของ ริชาร์ด ขณะที่เธอจุดไฟเครื่องยนต์รถของเธอ จากนั้นเธอก็ตระหนักว่า