บทที่ 661: รุนแรงยิ่งขึ้น

เมื่อ ทาลิธา กลับมาจากโรงพยาบาลที่โรงแรมเธอก็วิ่งเข้าไปหา เรลิน เธอขมวดคิ้วเมื่อเห็นลูกสาวของเธอและดึงเธอเข้าไปในห้องอย่างเกรี้ยวกราด แขนของ ทาลิธา เจ็บ แต่เธอไม่ต้องการทําร้ายเด็กในท้องของเธอ ดังนั้นเธอจึงไม่ดิ้นรนและปล่อยให้ เรลินทําในสิ่งที่เธอต้องการ   หลังจากที่เธอเห็นรอยบนมือของเธอจากการจับของแม่เธอ เธอก็ผลักแม่ของเธอออกไปและถามอย่างโกรธ ๆ ว่า "แม่ แม่ทําอะไรอ่ะ? แม่กําลังทําร้ายฉันอยู่นะ!" เรลิน จ้องมองเธออย่างเย็นชาและถามว่า "เธอไปไหนมา? ทําไมฉันถึงติดต่อเธอไม่ได้" "ฉันออกไปกับเพื่อน ๆ ของฉัน" เธอตอบอย่างรู้สึกผิด " ถ้าเธอออกไปข้างนอกทําไมเธอถึงปิดโทรศัพท์? เธอรู้ไหมว่าฉันโทรหาเธอเมื่อวานนี้กี่ครั้ง? ฉันเป็นห่วงเธอมากนะ! ฉันจะบ้าตาย!" เมื่อได้ยินน้ําเสียงเรียกเธอ ทาลิธา ก็รู้สึกไม่สบายใจ "แม่ แม่หมายถึงอะไร? ทําไมแม่ถึงโกรธฉันโดยไม่มีเหตุผล? ฉันไม่ได้ทำให้แม่เดือร้อนซะหน่อย" "พี่สาวของเธออับอายขายหน้าในโรงพยาบาลเมื่อวานนี้และปู่ของเธอก็มาด่าฉันด้วย! ทั้งวันนั้นฉันกังวลมากและเธอก็ไม่รับโทรศัพท์อีก ฉันจะไม่โกรธได้ไง?" "อับอายขายหน้า? ใครทำ? แล้วทําไมคุณปู่ถึงดุแม่?" เธอถามตอบ "ทั