บทที่ 622: หมดความอดทน

ทั้ง วาเลเรีย และคนรับใช้เดินออกไปต้อนรับ แอ๊บบี้เข้ามา เธอมีของเล่นลิมิเต็ดอิดิชั่นสองชิ้นกับเธอและพูดว่า "วาเลเรีย ดูสิ! ฉันนําของเล่นมาให้ลูกชายและลูกสาวของฉันแล้ว" วาเลเรีย ยิ้มและรับของขวัญจากเธอ คนรับใช้จึงบ่นว่า "คุณคลาร์ก โปรดอย่าลืมเรียกเธอว่า วาล แทน วาเลเรีย มันเป็นความโล่งใจที่ คุณวิลเลียม ไม่ได้อยู่ที่นี่ ไม่เช่นนั้นมันจะเป็นหายนะนะคะ" แอ๊บบี้ แลบลิ้นออกมาและขอโทษ "ฉันขอโทษ! ฉันลืมเรื่องนี้ไปแล้ว วาล! วาล! ฉันจะจําไว้ให้เรียกเธอว่า วาล ตั้งแต่บัดนี้เป็นต้นไป!" พวกเขามุ่งหน้าไปยังหอผู้ป่วยในโรงพยาบาลและแอ๊บบี้ ก็หยิบพัสดุออกมา เธอแสดงให้ วาเลเรีย เห็นอย่างภาคภูมิใจและถามว่า "มันไม่สวยเหรอ?" "สวยแหละ!" วาเลเรีย เหลือบมองของเล่นและพูดว่า "ว้าว. นี่ก็ต้องเสียตังค์อีก ใช่มั้ย?" "นั่นเป็นเรื่องเล็ก ฉันต้องพยายามมากเพื่อให้ได้มาซึ่งสิ่งเหล่านี้" แอ๊บบี้ หัวเราะอย่างพอใจและพูดต่อว่า "พวกเขาจะต้องดีใจสุดๆ อย่างแน่นอนเมื่อได้รับสิ่งนี้" "แน่นอน!" วาเลเรีย พยักหน้า "สามีของเธออยู่ที่ไหน" ทันใดนั้น แอ๊บบี้ ก็ตระหนักว่า ไม่พบ วิลเลียม ที่ไหนเลย "เขาออกไปจัดการกับอะไรบางอย่าง" "เขาไม่ได