บทที่ 5: การปรากฎตัวของเจ้านาย

ที่สำนักงานใหญ่ของ บริษัท นานาชาติวูล์ฟ ของ บี ซิตี้ ผู้บริหารทุกคนนั่งอยู่ในห้องประชุมโดยนิ่งเงียบ เมื่อคืนนี้เวลาสองทุ่ม พวกเขาได้รับแจ้งจากสำนักงานของซีอีโอ  โดยกล่าวว่า ซีอีโอซึ่งไม่เคยปรากฏตัวมาก่อนกำลังมาที่บริษัทในวันนี้ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขาเป็นคนลึกลับที่สุดในบี ซิตี้ เมื่อสามปีที่แล้ว ผู้ซื้อที่ไม่ปรากฎชื่อเสนอราคาซื้อกลุ่มธุรกิจที่เจริญรุ่งเรืองที่สุดในใจกลาง บี ซิตี้ ในราคากว่าสองพันล้านดอลลาร์ ซึ่งในเวลาต่อมามันต้องใช้เงินมากกว่าหมื่นล้านดอลลาร์เพื่อสร้างอาคารที่สูงที่สุดของบีซิตี้ ซึ่งถูกตั้งชื่อว่าวูล์ฟ กรุ๊ป ภายในเวลาเพียงแค่สองปี กลุ่มบริษัท วูล์ฟ ได้มีส่วนร่วมในหลายอุตสาหกรรมและทำกำไรได้ดี เช่น โรงแรม การจัดเลี้ยง อสังหาริมทรัพย์ อุตสาหกรรมการเงิน และอุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์ วูล์ฟ กรุ๊ป เป็นบริษัทที่ทำกำไรได้มากที่สุดใน บี ซิตี้ อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครรู้ว่าใครเป็นเจ้าของมัน ไม่เคยมีใครเห็นผู้มีอำนาจสูงสุดของวูลฟ์ กรุ๊ป ในที่สาธารณะ และไม่มีใครรู้จักแม้แต่ชื่อจริงของเขา สิ่งเดียวที่ผู้คนรู้คือชื่อจริงของเขาคือแอนโธนี ตอนนี้เจ้านายกำลังจะปรากฏตัวและผู้บริหารทุกคนไม่กล้าที่จะทำตัวแบบปกติแบบที่เคยทำ ทุกคนนั่งอย่างเหมาะสมและต่างคาดเดาเกี่ยวกับเขา ณ เวลาสิบโมง มีบางคนเดินเข้ามาใกล้ห้องประชุม ผู้บริหารทุกคนมองไปที่ประตูด้วยสีหน้าเคร่งเครียด มาร์คัส ฟิลด์ ซึ่งเป็นประธานบริหารและหัวหน้าเลขาธิการกลุ่มบริษัท วูล์ฟ เดินเข้าไปก่อน เขาเข้าไปในห้องประชุมและโค้งคำนับ "ท่านครับ เชิญ ครับ!" แล้ววิลเลียม ฮาวเวิร์ดก็เดินเข้ามาแบบสบายๆ มาดของเขาราวกับนายแบบ วิลเลี่ยมมีรูปร่างที่สูงและผอมเพรียว เขาทำให้รู้สึกถึงชายสูงศักดิ์ที่มีรูปร่างหน้าตาดี เมื่อผู้คนมองเห็นเขาอย่างใกล้ชิด พวกเขาต่างก็ประหลาดใจ ไม่มีใครคาดคิดว่าเจ้านายใหญ่ผู้ลึกลับจะกลาย เป็นชายหนุ่มผู้มีลักษณะพิเศษเช่นนี้ ทุกคนจ้องมองที่วิลเลียมด้วยความตกใจครู่หนึ่ง แต่เขานิ่งเฉยต่อปฏิกิริยาของพวกเขา และเดินไปที่ที่นั่งหลักในห้องประชุม เขานั่งลงและมองดูกลุ่มคนเหล่านั้น สายตาของเขาแสดงให้เห็นถึงบารมีในฐานะผู้มีอำนาจ เมื่อสบตากับเขา ผู้บริหารก็ถอนสายตาทันทีและยืนขึ้นพร้อมกันเพื่อทักทายเขา "ยินดีต้อนรับ คุณโฮเวิร์ด!" อันที่จริง วิลเลียมมักจะเคร่งครัดและแน่วแน่ในงานของเขาเสมอ ดังนั้นเขาจึงพูดสั้นกระชับและเสร็จสิ้นการประชุมทั่วไป ภายในเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมง มาร์คัสไปกับเขา และพวกเขาก็เข้าไปในสำนักงานของซีอีโอในไม่ช้า สำนักงานได้รับการตกแต่งตามความประสงค์ของวิลเลียม และมันก็ว่างเปล่ามานานแล้ว เพื่อรอการมาถึงของเจ้าของ วิลเลียมมองไปรอบๆ และนั่งลงบนเก้าอี้ตัวใหญ่อย่างพึงพอใจ มาร์คัสทำงานให้วิลเลียมมาเป็นเวลานาน มาร์คัสเห็นว่าในตอนนี้วิลเลียมมีอารมณ์ดี เขาจึงยิ้มด้วยความโล่งอกเมื่อยืนอยู่อีกฝั่งของโต๊ะ !คุณฮาวเวิร์ดฉันคิดว่าในไม่ช้าคนอื่น ๆ จะรู้ความจริงที่ว่าคุณเป็นเจ้านายที่แท้จริงของกลุ่มบริษัท วูล์ฟ ฉันสงสัยว่าครอบครัวของคุณจะมีปฏิกิริยาอย่างไรเมื่อพวกเขารู้เรื่องนี้" วิลเลียมยิ้มออกมาอย่างมีความหมาย และสิ่งที่เขาพูดนั้นเกินความคาดหมายของมาร์คัสโดยสิ้นเชิง "ไม่ว่าตอนไหนพวกเขาจะไม่สามารถรู้ได้เลย ช่วยเตรียมเอกสารภายในและขอให้ผู้บริหารทุกคนเก็บเป็นความลับ" !คุณยังจะเก็บเป็นความลับอีกเหรอครับ?" ก่อนหน้านั้น มาร์คัสคิดว่าวิลเลียมจะปรากฏตัวในที่สาธารณะหลังจากกลับจากต่างประเทศ โดยไม่ได้คาดหวังว่าเขาจะตัดสินใจเก็บเรื่องนี้เป็นความลับต่อไป "พี่น้องของฉันจะต้องรู้สึกบ้าคลั่งและเครียดมากถ้าฉันปรากฏตัวในที่สาธารณะ เป็นการดีกว่าสำหรับฉันที่จะอยู่อย่างไม่ต้องทำอะไร อย่างไรก็ตาม ตอนนี้พ่อของฉันอ่อนแอ และฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วงเรา" วิลเลี่ยมตอบ มาร์คัส รู้จักครอบครัวฮาวเวิร์ดเป็นอย่างดี เนื่องจากเขาทำงานให้วิลเลียม มาเป็นเวลานาน โดยผิวเผินแล้วครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจมักจะเป็นมิตร แต่แท้จริงแล้วพวกเขาดิ้นรนเพื่อผลกำไรและทรัพย์สิน และที่คนอื่นพูดกันว่าวิลเลี่ยมอยู่อย่างสบายแบบไม่ต้องทำอะไร ก็เพราะพวกพี่ชายของเขานั่นเอง ถ้าพ่อของเขาไม่ได้ป่วยหนัก วิลเลียมก็คงไม่กลับบ้านเร็วอย่างนี้ ตอนนี้ อาจารย์ฮาวเวิร์ดมีสุขภาพไม่ดีนัก และวิลเลียมก็กตัญญูเหมือนเช่นเคย เขาอดทนกับพี่น้องของเขามาหลายปีแล้ว โดยไม่คำนึงถึงสถานการณ์ที่เหลืออยู่อีกต่อไป มาร์คัสตอบว่า "เข้าใจแล้ว ให้ฉันจัดการเรื่องธุรกิจแทนคุณต่อไปดีไหม?" "ใช่ ทุกอย่างยังเป็นแบบเดิม" ขณะที่พวกเขากำลังคุยกันนั้น โทรศัพท์ของมาร์คัสก็ดังขึ้น เขาดูแปลกใจเมื่อได้ยินคนที่ปลายสาย หลังจากวางสาย มาร์คัสมองวิลเลียมอย่างเคร่งเครียด และเริ่มรายงาน "เขาได้รู้ตัวตนของหญิงสาวเมื่อคืนนี้แล้ว เธอเป็นหลานชายของคุณนายฮาวเวิร์ด แฟนสาวของเมสัน ไอช์ และชื่อของเธอคือ วาเลเรีย บราวน์" เมื่อได้ยินเช่นนี้ วิลเลียมก็รู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เขาคิดว่า "เธอเป็นแฟนของเมสันเหรอ น่าสนใจดี!"