บทที่ 594: ดูความไร้ประโยชน์ของเขาสิ

"ผมกลัวมาก! มันน่ากลัวจริงๆ!" วิลเลียม อุทานหลังจาก ซิลาส ถูกนําตัวไปรักษาอาการบาดเจ็บของเขา เขานั่งบนโซฟาในห้องนั่งเล่นด้วยสีหน้าตกใจ "ถ้าผู้ชายคนนั้นไม่ได้ช่วยผมเมื่อครู่นี้ ตอนนี้ผมคงตายไปแล้ว!"  เดโบราห์ กอดเขาเพื่อปลอบโยนเขาในขณะที่เขาทําตัวเหมือนคนโง่ ให้ดีที่สุดในความสามารถของเขา เมื่อเห็นใบหน้าของ เดโบราห์ ที่น่าสงสารขณะที่เธอโอบกอด วิลเลียม ไว้ในอ้อมแขนของเธอ เวโรนิ ก้าก็เทชาถ้วยหนึ่งเพื่อปลอบโยนเขาแคลลั มองไปที่ วิลเลียม และถามขณะขมวดคิ้วว่า "นายอายุเท่าไหร่แล้วแล้ว เด็กน้อย? ทําไมนายถึงขี้ขลาด? นายจะอยู่รอดในอนาคตได้อย่างไรกัน?" " ไม่ว่าผมจะทําอะไร ชีวิตของผมสําคัญที่สุด! คุณยายนี่มันน่ากลัวเกินไป! ผมจะต้องอยู่บ้านและไม่ไปไหนหรอ? ผมจะตายไหมถ้าผมออกไปข้างนอก"  "ดูนายสิ! นี่ไม่ใช่วิธีที่ผู้ชายควรจะเป็นนะ!" แคลลัม ขมวดคิ้วหนักขึ้น "คุณยาย ลุงไม่ชอบผม เขาถึงกับจ้องมองมาที่ผม เขาน่ากลัวมาก!" วิลเลียม ยึดมั่นกับ เดโบราห์ ราวกับว่าเขากลัวปัญญาของเขา  เมื่อเห็นสีหน้าของเขาหัวใจของ เดโบราห์ ก็ยิ่งเจ็บปวดมากขึ้นสําหรับเขา เธอหันไปจ้องมอง แคลลัม "เป็นอะไรของคุณ? เด็กคนนี้ไม่เคยมีประสบก