บทที่ 546: หนีต่อหน้าต่อตา

วิลเลียม ได้ยินเสียงครวญครางแม้จากนอกประตู เสียงดูเหมือนจะมาจากภรรยาของ จอร์จ และ ฟิลลิป เขาเร่งฝีเท้าเพื่อเข้าไปในห้องโถง และเขาเห็นศพของ ซาแวนนาห์ คลุมด้วยผ้าขาว ภรรยาของ ฟิลลิป และ จอร์จ กําลังร้องไห้อยู่ข้างๆ ในขณะที่ ฟิลลิป และ จอร์จ เองก็ยืนเคียงข้างกันเช่นกัน สายตาของ วิลเลียม ตกลงมาบนโซฟาในห้องนั่งเล่น ใบหน้าของ เฮย์เดน ซีดเซียวขณะที่เขานั่งนิ่งๆ เมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาของเขา ลูคัส และสาวใช้ของเขาทักทายเขา "วิลเลียม! คุณกลับมาแล้ว!" หลังจากได้ยินคนรับใช้ทักทายเขา เฮย์เดน ก็เงยหน้าขึ้นและมองไป วิลเลียม ทักทายเขาและพูดว่า "พ่อ!" เฮย์เดน พยักหน้าอย่างเหนื่อยล้า "แกอยู่ที่นี่แล้ว" "ขอแสดงความเสียใจ!" วิลเลียม เดินขึ้นและมองไปที่เขา "วิลเลียม!" เฮย์เดน เรียกหาเขา "ครับ!" "ฉัน... ฉันเคย..." วิลเลียม เอื้อมมือออกไปและคว้ามือของเขา " พ่อผมรู้ว่าพ่อต้องการพูดอะไร มันไม่มีประโยชน์ที่จะพูดอะไรตอนนี้ เรามาจัดการกับเรื่องนี้กันก่อนดีกว่า" เขาเงยหน้าขึ้นมองสาวใช้และพูดว่า "เสริฟ์น้ําแก้วหนึ่งให้เขา" เธอพยักหน้าและออกไปเสริฟ์น้ําแก้วหนึ่งทันที วิลเลียม หยิบน้ําและส่งมอบให้ เฮย์เดน และเขาก็ดื่ม