บทที่ 507: ไม่น่าให้อภัย

เช้าวันรุ่งขึ้น วาเลเรีย ไปโรงพยาบาลเพื่อไปเยี่ยม นาตาลี ในขณะนั้นอาร์เชอร์ อยู่ในวอร์ดด้วยและเขากําลังป้อนซุปให้ นาตาลี หลังจากแยกทางกันมายี่สิบปีพวกเขาก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง สุขภาพของ นาตาลี ไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ อาร์เชอร์ ยังคงสั่งซุปรังนกและยืนกรานที่จะป้อนอาหารให้เธอ เมื่อ วาเลเรีย เข้าไปในวอร์ดเธอเห็นฉากที่หวานและอบอุ่นเช่นนี้ เธอและ วิลเลียม มักจะเข้ากันได้อย่างอ่อนหวาน ดังนั้นเธอจึงไม่รู้สึกอายเลยเมื่อเห็นปฏิสัมพันธ์ของ อาร์เชอร์ และ นาตาลี อย่างไรก็ตาม นาตาลี เห็นเธอและผลักมือของ อาร์เชอร์ ออกไปอย่างรวดเร็วด้วยใบหน้าที่แดงก่ํา "วาเลเรียอยู่ที่นี่!" "ใช่ค่ะคุณแม่ ฉันนําซุปรังนกมาให้แม่ แต่ฉันไม่ได้คาดหวังว่าพ่อจะเตรียมสิ่งเดียวกันนี้ไว้ให้แม่ด้วย" อาร์เชอร์ นั่งหันหลังให้กับประตูและเขาก็รู้เพียงว่า วาเลเรีย มาเมื่อเขาได้ยินเธอ จากนั้นเขาก็หน้าแดงอย่างโกรธจัดทันทีเพราะรู้สึกอายเล็กน้อย "ทําไมคุณถึงมาที่นี่เร็วจัง? คุณไม่ต้องไปทํางานเหรอ?" "เบรลินน์ และ ลุงซอนเดอร์ส กําลังช่วยกันในบริษัท ดังนั้นฉันจึงมาหาแม่เพราะฉันคิดถึงเธอ" วาเลเรีย พูดแล้ววางซุปลงบนโต๊ะ "วิลเลียม อยู่ที่ไห