บทที่ 501: จิตสำนึกที่ดี

ไม่นานเมื่อ เรมอนด์ และ กวิน มาถึงวอร์ด วาเลเรียและ นาตาลี ก็หยุดร้องไห้และเช็ดน้ําตาของพวกเขาออกไป อย่างไรก็ตาม กวิน รู้สึกอายเล็กน้อยเมื่อเห็นว่า นาตาลี ยังมีชีวิตอยู่ แม้จะอาย แต่เขาก็ขอโทษ นาตาลี สําหรับสิ่งที่เขาทํา "มันเป็นความผิดของผมทั้งหมดในตอนนั้น ได้โปรดยกโทษให้ผมที่ทําสิ่งที่โง่เขลาเหล่านั้นด้วยเถอะ! ผมดีใจมากที่ในที่สุดที่พวกคุณทุกคนกลับมารวมกันเป็นครอบครัวอีกครั้ง จากนี้ไป ผมจะไม่ทําร้ายคุณอีกและคุณสามารถอยู่ด้วยกันกับ อาร์เชอร์ ได้อย่างมีความสุข" ขณะที่ กวินขอ โทษ นาตาลีจ้องมองเขาอย่างว่างเปล่าและไม่ตอบ ในทางกลับกัน เรมอนด์ ก็ตกใจเล็กน้อยเมื่อเขาเรียกอย่างไม่แน่นอนว่า "แม่!" สถานการณ์แตกต่างอย่างสิ้นเชิงจากครั้งสุดท้ายกับที่เขาเห็น นาตาลี ในโรงพยาบาล คราวนี้ นาตาลี ไม่มีปฏิกิริยาเมื่อ เรมอนด์ เรียกเธอและ กวิน ก็ตกตะลึงกับเรื่องนี้ "เกิดอะไรขึ้น? เกิดอะไรขึ้นกับเธอ?" "ตอนนี้เธอจําเราไม่ได้แล้ว!" อาร์เชอร์ ตอบขณะที่เขายิ้มอย่างขมขื่น "อย่างไร... สิ่งนี้เกิดขึ้นได้อย่างไร?" กวิน ตกใจและเรมอนด์ ก็ไม่อยากจะเชื่อเช่นกัน "เธอยังสบายดีเมื่อฉันเห็นเธอเมื่อไม่กี่วันก่อน มันจะเป็นแ